Test Drive | Page 60

kazmalarıyla buzları kırmaya gönderdiler ve Erebus'u çekmeye çalıĢtılar. Bu gemi buzun aniden donduğu günden bir gün önce yeniden Terör'ün önüne geçmiĢti. Franklin sonunda eli kazma tutan herkesi buza gönderdi, kızaklar kurdu, en güçlü adamları koĢum takımlarına yerleĢtirdi ve gemileri ileriye doğru çekmelerini istedi - çekenleri terleten, bağıra bağıra küfür etmelerine neden olan, onların tüm iradelerini kıran, yorucu bir çabaydı bu. Sör John otuz ya da elli kilometre ötelerinde açık denizler olduğunu söylüyordu onlara. Ama açık denizler ayın yüzeyi kadar uzakta gibi geliyordu herkese. 15 Eylül 1846'da, uzun süren bir gecede sıcaklık birdenbire düĢtü ve buz inleyerek gemilerin gövdelerini sardı. Sabahleyin güverteye çıkan herkes denizin her yöne doğru, ufka kadar uzanan beyaz, katı bir kütleye dönüĢtüğünü kendi gözleriyle gördü. Ani kar boraları arasında Crozier ve Fitzjames güneĢten yararlanıp tam yerlerini saptama olanağını yakaladılar. Her iki kaptan da yetmiĢ derece, beĢ dakika kuzey enlemi, doksan sekiz derece yirmi üç dakika batı boylamında buza saplandıklarını hesapladılar. Kral William adası ya da anakarasının kuzeybatı kıyılarından kırk kilometre ötede bulunuyorlardı. ġimdi tartıĢmanın tam sırasıydı. Buz tutmuĢ açık denizdeydiler - daha doğrusu hareketli bir buzun ortasında. Bay Blanky'nin sözünü ettiği 'hareketli buzulun' saldırısına maruz kalmıĢlardı; bu hareketli buzul kuzeybatılarında kalan kutup bölgesinden geliyordu. Sığınacak bir koy yoktu. En azından etraflarındaki yüz elli kilometrelik mesafede bildikleri bir koy bulunmuyordu. Ayrıca bilselerdi bile, oraya gidemezlerdi. O öğleden sonra Kaptan Sor John Franklin hem Erebus hem de Terördeki kazanlarda ateĢin söndürülmesi emrini verdi. Her iki gemi de buhar makinesini kullanmayacaktı. Sadece her geminin alt güvertelerini ısıtacak kadar kömür yakılacaktı. Sör John tayfalara herhangi bir duyum yapmadı. Zaten buna gerek de yoktu. O gece Erebus'lu tayfalar hamaklarına uzandıklarında, Hartnell ölen kardeĢi için dua ederken, onun yanındaki hamakta yatan otuz beĢ yaĢı ndaki denizci Abraham Seeley Ģöyle fısıldadı: "ġimdi boka battık Tommy. Artık ne senin ne de Sör John'un duaları bizi kurtarabilir... En azından önümüzdeki on ay boyunca."