Blanky ise bu olayı yaralanmadan atlatamamıĢtı. Yaratık sağ ayağının topuğuna
pençesini geçirmiĢti; ama McDonald ve Goodsir topuğun geriye kalan kısmını kesmiĢ ve
dağlamıĢtı. Geminin marangozu ve malzemecisinin de yardımıyla oraya deriden ya da
tahtadan bir protez yerleĢtirecekler, buz uzmanın yeniden yürümesini sağlayacaklardı.
Buz uzmanı en büyük yarayı sol bacağından almıĢtı. Kemiğini kaplayan et ve kaslar
parçalanmıĢ, pençe sonunda kemiğe saplanmıĢtı. Doktor Peddie daha sonradan bütün
cerrahların bacağı kesmek zonanda kalacaklarını zannettiklerini itiraf etmiĢti. Ama
yaraların çok yavaĢ iltihap kapması ve çok geç kangren olması kutup bölgesinin nadir iyi
yanlarından biriydi. Kemik düzeltildikten ve dört yüzden fazla dikiĢ atıldıktan sonra
Blanky'nin bacağı bükülmüĢ, vahĢice yaralanmıĢ ve kasları parçalanmıĢ olsa da yavaĢ
yavaĢ iyileĢiyordu. Diğer gemideki meslektaĢı James Reid nezaket ziyaretine geldiğinde
"bu yaralarının nasıl olduğunu torunlarına anlatırsın" demiĢti.
Soğuk da önemli bir zarar vermiĢti; ama Blanky ayak parmaklarını kaybetmemiĢti.
Cerrahların söylediğine göre zarar görmüĢ ayağıyla bu parmaklar sayesinde dengesini
sağlayabilecekti. Ancak sağ elinin baĢparmağı ve sol elinin baĢparmağı ile en küçük iki
parmağı dıĢında bütün parmaklarını kaybetmiĢti. Bu iĢleri iyi bildiği anlaĢılan Goodsir ona
bir gün sol elinin üç parmağı sayesinde yazı yazabileceğini, yemek yiyebileceğini ve sağ
elinin baĢparmağını da kullanarak pantolon ve gömleğinin düğmelerini ilikleyebileceğini
söyledi.
Thomas Blanky pantolon ve düğmelerini ilikleyebilecek olmasıyla fazla ilgilenmedi.
Henüz bunları düĢünmüyordu. Hayattaydı. Buzdaki o Ģey hayatta kalmaması için elinden
geleni yapmıĢ ama onu öldürmeyi baĢaramamıĢtı. Yemek yiyebiliyor, arkadaĢları ile
sohbet ediyor, günlük romunu içebiliyordu - daha Ģimdiden sargılı elleriyle kalaylı kupasını
tutabiliyordu. Hatta birisi kitabı tutarsa kitap bile okuyabiliyordu. Bu revirden çıkana kadar
Wakefield Papazı adlı romanı bitirmeye kararlıydı.
Blanky hayattaydı ve yaĢayabildiği kadar yaĢamak istiyordu. Tekrar, Teğmen Irving
ve Jopson'un kendi kamarası kadar küçük kamaralarının ortasındaki yerine geçmek için
can atıyordu. Yerine dönmesine çok da fazla zaman kalmamıĢtı, cerrahlar yaraları
üzerinde son iĢlemlerini de tamamlamak üzereydiler.
Thomas Blanky mutluydu. Revirdeki yatağında yatark V