"Eski kostümler bunlar," dedi Fitzjames. "Bazıları Parry ve Hoppner'e bile ait olabilir.
Yirmi dört yıl önce Baffin Körfezi'nde gördüğün kostümler de olabilir bunlar. Sonuçta
burada yüzden fazla yırtık pırtık elbise var."
Crozier Sör John'ün eski odasının kapısında öylece bekledi. Fitzjames'in ne
söyleyecekse bir an önce söylemesini bekliyordu.
"Kısa süre sonra bir maskeli parti düzenleyebiliriz," dedi Fitzjames. "Tabii
böylesine... hoĢ olmayan koĢullarda sizin yaptığınız Büyük Venedik Karnavalı kadar
çarpıcı olmayacaktır. Ama hiç olmazsa kafa dağıtıcı bir Ģey."
"Olabilir," dedi Crozier. Ses tonuyla bunu yapmaya isteksiz olduğunu belli etmiĢti.
"Bunu Pazar günkü ayinden sonra tartıĢırız."
"Tabii, olur," dedi Fitzjames aceleyle. Sinirlenince konuĢmasındaki pelteklik iyice
açığa çıkıyordu. "Terör'e dönerken sana eĢlik etmesi için yanına adam vereyim mi?"
"Hayır. Bir de bu gece erken yat. Bitkin görünüyorsun. Eğer bu Pazar günü iyi vaaz
vermek istiyorsak ikimiz de enerjik olmalıyız."
Fitzjames resmiyet icabı gülümsedi. Crozier bunun solgun ve garip bir biçimde
rahatsız edici bir gülümseme olduğunu düĢündü.
BeĢ Aralık 1847 Pazar günü Crozier Teğmen Edward Little komutasındaki altı
yorgun tayfayı gemide bıraktı. Bunlar ayine gelmektense böbrek taĢlarını kaĢıkla aldırmayı
tercih eden adamlardan oluĢuyordu. Bunların yanında yardımcı cerrah McDonald ve
mühendis James Thompson da gemide kalmayı tercih etmiĢti. Geriye kalan elli tayfa
YüzbaĢı Crozier, Teğmen Hodgson, Teğmen Irving, ÇavuĢ Hornby, diğer görevliler ve
subayları