As Pucharów – Żywioł wody
Na Asie Pucharów przedstawiony jest orzeł siedzący na pucharze. Puchar jest
symbolem żywiołu wody, która jednak jest raczej tylko jego płynną zawartością.
Mamy więc w tym symbolu zarówno naczynie, jak i to, co się w nie wlewa.
Naczyniem tym jest, oczywiście, człowiek. Człowiek jest więc formą, która przyjmuje
w siebie coś, co samo z siebie nie ma żadnej trwałej formy, ale się rozpływa.
Ale z drugiej strony, bez tej płynnej zawartości człowiek byłby tylko pustym
naczyniem. Żywioł wody jest symbolem UCZUĆ. Uczucia napełniają treścią pustą formę jaźni. Nie
są tym, czym jestem jako czyste Ja, ani tym, co mam w taki sposób jak swoje ciało, ale raczej tym,
co się ze mną DZIEJE za sprawą tego, że jako świetlisty duch zanurzyłem się w rzeczywistości,
która jest ciemna, mętna, nieprzejrzysta i w rezultacie sam dla siebie stałem się ciemny i mętny.
Jeżeli stan mojej psychiki, to, czy jestem wesoły, czy smutny, spokojny, czy rozdrażniony itp.,
zależy od stanu mojego ciała, od tego, czy jestem głodny, zmęczony i tp., to sprawa jest stosunkowo
prosta, wystarczy, że coś zjem lub się prześpię, a nastrój mi się poprawi. Ale często coś czuję, nie
wiedząc, dlaczego właśnie w ten sposób PRZEŻYWAM daną sytuację.
Życie człowieka na ziemi na tym właśnie polega, że doświadcza on samego siebie w różnych
sytuacjach, których dostarcza mu świat zewnętrzny, i dzięki temu dowiaduje się wiele na własny
temat. Oznacza to, że nie jest jako jaźń jedynie świetlistym punktem, ale ma w sobie ciemną otchłań,
o której nic nie wie.
W Apokalipsie symbolem żywiołu wody jest orzeł i po złamaniu czwartej pieczęci żywa istota
podobna do orła wywołała jeźdźca na siwym koniu, któremu było na imię Śmierć, a ciągnął się za
nim świat podziemny. Standardowy astrologiczny odpowiednik orła, jakim jest Skorpion, też ma
oczywisty związek ze śmiercią i światem podziemnym – odpowiednikiem ciemnej otchłani, którą
każdy człowiek ma w sobie i w której kryje się pamięć o doświadczeniach z poprzednich wcieleń,
ale pamięć nieświadoma, pogrążona w niepamięci jako ciemnej nocy ducha, odróżnionej od jasności
dnia jego świadomości w teraźniejszym życiu na jawie.
I właśnie w tej ciemnej otchłani kryje się zagadka naszego życia, wyjaśnienie, dlaczego żyjemy w
tym czasie i miejscu, wśród tych a nie innych ludzi, dlaczego interesują nas takie właśnie a nie inne
sprawy, dlaczego jednych kochamy, a drugich nienawidzimy, co powoduje nasze lęki, dlaczego w
niektórych dziedzinach idzie nam wszystko tak łatwo, skąd się biorą nasze talenty, dlaczego nasze
uczucia prowadzą nas w życiu takimi a nie innymi drogami. Ale żywioł wody to również woda z
rzeki zapomnienia, oddzielająca świat żywych i świat zmarłych.
Żywioł wody stanowi wielkie wyzwanie dla człowieka – zadanie poznania samego siebie.
68