Rycerz Kijów – Przemienienie
Oto Baranek Boży
Karta przedstawia scenę Przemienienia Pańskiego. Jezus wraz z trzema apostołami
wszedł na górę Tabor. Tam w trakcie modlitwy przemienił się przed nimi i zajaśniało
oblicze jego jak słońce. I ukazali się też apostołom w chwale Mojżesz i Eliasz
rozmawiający z Jezusem.
Duch Eliasza opuścił niedawno ciało Jana Chrzciciela. Wciąż jeszcze było w nim żywe wspomnienie
makabrycznego prezentu dla Salome, który przyniesiono jej w misie w czasie uczty na dworze
Heroda Antypasa. Widzimy więc na karcie w rękach Eliasza misę z odciętą głową Jana Chrzciciela.
Widzimy też Boga Ojca, którego głos rozległ się z nieba spoza jasnego obłoku okrywającego przez
jakiś czas Jezusa, Mojżesza i Eliasza.
A głos ten powiedział: „To jest Syn mój umiłowany, którego składam na ofiarę jako Siedmiorogiego
Baranka”. Słysząc te słowa, apostołowie ujrzeli na ramionach Jezusa zarys świetlistego krzyża, z
którego wyrastało wiele pączków róż, a wokół jego głowy siedem baranich rogów. Apostołowie
widoczni są na dole karty. Patrząc na Jezusa, zasłaniają oczy przed wielkim blaskiem bijącym z jego
postaci. Tytułowym Rycerzem Kijów jest Jezus, a jego kijem – krzyż z pączkami róż.
W rozmowie z Jezusem Mojżesz i Eliasz wyjaśnili mu to, co do tej pory tylko niejasno przeczuwał –
że ma pójść do Jerozolimy i wydać się w ręce ludzi, by go ukrzyżowali. Będzie to ofiara złożona
przez Boga z własnego Syna – w celu zadośćuczynienia ludziom za liczne przewiny, jakich się
wobec nich dopuścił od czasów Adama i Ewy.
Jezus jako Baranek Ofiarny jest Barankiem Siedmiorogim, którego siedmiorgiem oczu patrzy na
świat siedem Duchów Bożych (patrz: Słońce). Jako Syn Boży, oświecony, u którego rozbudziło się
siedem czakr, czyli ośrodków wyższej świadomości, nie mógł się on przecież ukazać jako zwykły
dwurogi baranek, patrzący na świat dwojgiem zwykłych oczu.
Ale ofiara złożona przez Boga z własnego Syna jest tylko wstępem do Wydarzenia, które nastąpi po
śmierci tego Syna. Będzie nim Zmartwychwstanie Chrystusa i zesłanie Ducha Świętego (patrz:
Rycerz Pucharów). Bóg Ojciec już w czasie chrztu w Jordanie zesłał Ducha Świętego na Jezusa i
nazwał go swoim Synem (patrz: Walet Pucharów). Teraz, po jego śmierci i Zmartwychwstaniu,
Duch Święty zostanie zesłany na wielu i Ojciec niebieski powoła wielu Synów Bożych.
Dlatego krzyż Jezusa, który ujrzeli apostołowie, pokryty był pączkami róż. Rozkwitną one, gdy czas
się dopełni. Krzyż ten okaże się prawdziwym Drzewem Poznania, dającym człowiekowi oświecenie
przez Ducha Świętego, i Drzewem Życia, dającym życie wieczne – gdyż tylko człowiek doskonały,
oświecony, godzien jest życia wiecznego.
55