Wielki Arkan XVII
Gwiazda
Duch Ziemi
„Apokalipsa” przedstawia proces destrukcji starej ziemi i starego nieba oraz ukazuje
wizję powstania nowej ziemi i nowego nieba. Stare formy są zbyt mało pojemne, nie
pasują do nowego ducha, należy więc je rozsadzić i stworzyć nowe. Nikt nie wlewa
młodego wina do starych bukłaków, bo młode wino je rozsadzi.
Skończona jaźń ludzka musi się rozszerzyć, by stać się jaźnią absolutną (patrz: Moc). Tak samo
planeta Ziemia musi podnieść swą wibrację, by ludzkość jako całość osiągnęła wyższy poziom
duchowego rozwoju. Ale to podnoszenie wibracji nie obywa się bez wstrząsów, trzęsień ziemi,
wybuchów wulkanów, trąb powietrznych i innych apokaliptycznych kataklizmów. Czym jest karta
Wieża w odniesieniu do budowli ludzkiego świata (patrz: Cesarz), tym jest karta Gwiazda w
odniesieniu do świata przyrody (patrz: Cesarzowa).
Gdy zatrąbił piąty anioł, prorok Jan z Patmos zobaczył Gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię. I
dano jej klucz od piekielnej otchłani znajdującej się w głębi ziemi. Po otwarciu otchłani wzbił się z
niej dym niby z wielkiego pieca, a słońce i powietrze zaćmiły się od niego. Z tego dymu wyszła
szarańcza. Tą Gwiazdą jest Chrystus, gdyż to on miał klucz od otchłani i jest jasną gwiazdą poranną.
Jezus przyjął w swój kielich żeńską energię od Marii Magdaleny unoszonej na skrzydłach orła
(patrz: Umiarkowanie) i w ten sposób dopełnił się, stając się uskrzydlonym hermafrodytą, aniołem.
Teraz sytuacja ulega odwróceniu, a zarazem nabiera wymiaru globalnego: Oblubienicą jest planeta
Ziemia, a Oblubieńcem – Chrystus jako Duch Ziemi. Wypuszczony z ziemskiej otchłani dym pełen
szarańczy odpowiada – w skali planetarnej – siedmiu demonom, które Jezus wypędził z Marii
Magdaleny (patrz: Rycerz Mieczy), by następnie wlać w jej siedem czakr nową, czystą energię.
Po oczyszczeniu Ziemi z brudów Chrystus wlewa w nią nowego ducha, młode wino, wodę życia. W
tym miejscu stara, spękana skorupa zaczyna się zielenić, wyrasta nawet siedem pięknych kwiatów w
kształcie gwiazdek. Za głową Chrystusa Ducha Ziemi widać wielką gwiazdę, a nad nią siedem
małych gwiazdek, każda w jednym z kolorów tęczy.
Ziemia nie jest układem izolowanym, przyjmuje energię od gwiazd na niebie przez swego Ducha,
który splata poszczególne frakcje gwiezdnego promieniowania w wiązkę odpowiednią dla swej
Oblubienicy i wle v