Wielki Arkan XIII
Śmierć
Cykl narodzin i śmierci
Śmierć jest przejściem w inny stan istnienia. W chwili śmierci duch opuszcza ciało i
zaczyna nowe życie bez materii, rodzi się na tamtym świecie. I odwrotnie, rodząc się
na tym świecie w ciele niemowlęcia, na tamtym świecie umiera, zapominając, kim i
gdzie był. I tak na zmianę wielokrotnie rodzimy się i umieramy. Ten jednak, kto umiera jako
oświecony, doskonały, uzyskuje żywot wieczny jako owoc z Drzewa Życia.
Żywot wieczny jest kresem drogi zapoczątkowanej przez skosztowanie owocu z Drzewa Poznania
Dobrego i Złego. Kiedy człowiekowi spadły łuski z oczu, zaczął się siebie wstydzić, co dało impuls
do rozpoczęcia wielkiego dzieła samonaprawy. Ostatecznie człowiek ma stać się równy Bogu, a ma
tego dokonać na ziemi, na którą Bóg wygnał go z Raju.
Jezus, umierając na krzyżu w towarzystwie trzech Marii, umiera już po raz ostatni, zwycięża śmierć.
Jego poprzednie życia i zgony symbolizuje sześć czaszek wokół krzyża. Siódma czaszka z koroną
cierniową dopełnia całości. Trzyma ją Maria, jego biologiczna matka. Drugą Marią jest Maria
Magdalena, która wyda na świat potomstwo Jezusa. Symbolem jej łona jest święty Graal, do którego
spływają krople krwi Jezusa. Amorek wypuszcza strzały miłości, aby mężczyźni i kobiety,
przyciągani ku sobie, płodzili – na miejsce zmarłych ciał – nowe ciała z kombinacją genów
odpowiednią do zamysłów duchów, które mają się w nie wcielić.
Do reinkarnacji potrzebne jest kumulowanie i przetwarzanie doświadczeń uzyskiwanych dzięki
życiu w ciele. Nieświadomy umysł ludzkości powierzył ten proces tajemniczej bogini – Czarnej
Madonnie. Jest ona symbolem nocy ducha, w której pogrążone są wspomnienia z innych żywotów.
Ale jest też Boginią Matką, bo z doświadczeń wi V