Wielki Arkan IX
Pustelnik
Poletko Lucyfera
„Królestwo moje nie jest z tego świata” – powiedział Lucyfer, wskazując palcem przed
siebie. „Gdzie więc jest twoje królestwo, na jakim świecie?” – zapytali go ludzie.
Wtedy Lucyfer zamknął oczy i wskazując palcem punkt między oczami, odrzekł:
„Tam!” I ludzie zrozumieli, że każdy ma jeden świat naprzeciw siebie – „ten świat” – a drugi świat
w samym sobie –„tamten świat”. Lucyfer pięknie mówił o swoim królestwie nie z tego świata, a
słowa jego brzmiały tym piękniej, im większym koszmarem był dla jego słuchaczy „ten świat”.
Sprawa teoretycznie zdawała się prosta: wystarczy nie patrzeć na zewnątrz, skierować uwagę ku
swemu wnętrzu, a „ten świat” zniknie i znajdziemy się w innym świecie. W nim jest to piękne
królestwo, o którym mówił Lucyfer. W praktyce było to trudniejsze. Cóż z tego, że zamykamy oczy,
skoro przez uszy dociera wciąż do nas cały zgiełk tego świata, a myśl z uporem krąży wokół spraw
życia codziennego?
Niektórzy postanowili porzucić ten zgiełk, wszystkie codzienne sprawy, i udać się na pustkowie. Ale
i tam dopadł ich „ten świat”, bo mieli go wciąż ze sobą w postaci własnych ciał, które ciągle czegoś
się domagały – to jedzenia, to picia, to kobiety. Gdy zamykali oczy, wszystko to pojawiało im się
przed oczami duszy.
Pytali zatem siebie i innych, czy nie lepiej umrzeć. Ale ci, którzy wiedzieli coś więcej, mówili im, że
to na nic, bo jeśli umrą ze świadomością pełną pożądania rzeczy tego świata, zaraz znowu się wcielą
w świec