OPINYON
Mayo 30- Hunyo 05, 2018
Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na
inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT:
Sinag Publishing & Printing Services, National
Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos.
(049) 834-6261 & (049) 5763112 / Subscription fee:
One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial
Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER:
Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI)
/ Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L.
Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane
Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria
Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out
Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal
Consultant. email add: [email protected] &
[email protected]
Blaming the
TRAIN
DO Filipinos take elections seriously—no, make
that too seriously—that they are willing to kill
and maim just so they can get their candidates to
win?
Consider, for instance, the forthcoming
barangay and Sangguniang Kabatataan (SK)
elections where, according to the latest count of
the Philippine National Police (PNP), 21 people
have been killed in 16 suspected poll-related
violent incidents.
From April 14 to 29, nine people were killed
in 12 incidents which are believed to have been
triggered by intense political rivalry in different
parts of the country. From April 30 to May 6, a
total of 12 more people were killed in suspected
election-related incidents.
The PNP has therefore ordered all
territorial units to heighten security measures in
their respective areas of responsibility to prevent
election-related violent incidents.
The Department of the Interior and Local
Government, for its part, has ordered the PNP to
intensify the conduct of regular checkpoints and
other security measures in all election hotspots.
The PNP is monitoring 5,744 barangays
nationwide where intense rivalry among
candidates, a history of election-related violence,
and private armed groups are present. This is a
correct move to prevent any escalation of poll-
related violence.
Free, orderly, honest, peaceful and credible
elections are a hallmark of a truly democratic
system. On the other hand, attempts to influence
the outcome of elections through intimidation,
violence and vote-buying can only mean one
thing: our people have yet to reach a level of
political maturity that would allow them to make
informed choices.
Ni Teo S. Marasigan
Tumataas na Matrikula (1)
SIMULA pa lang ng
Mayo ngayong taon ay pinag-
uusapan na ang pagtataas ng
matrikula sa darating na Hunyo
ng napakaraming paaralan
sa Metro Manila at sa buong
bansa.
Bunsod ito, sa isang
banda, ng hirap ng buhay: bukod
sa palagiang batayan, sinasabi
ng huling survey ng Social
Weather Stations (SWS) na
tumitindi ang gutom sa bansa.
Bunsod din ito ng sitwasyong
napakaraming
paaralan
ngayon, na mas marami
kumpara sa ilang nakaraang
taon, ang nagpapanukala ng
pagtataas ng kani-kanilang
matrikula. Marahil, dahilan
din ang pagmamatyag ng
rehimen at madla. Estudyante
at kabataan kasi ang tatamaan
ng pagtaas ng matrikula –
silang marami sa Edsa 2 na
nagpatalsik
kay
Estrada.
Sa tindi ng kapraningan ng
rehimeng Arroyo, tiyak na
nagmamatyag ito.
Ipinapaliwanag
ng
mga paaralan ang pagtataas ng
matrikula – minsan sa paraang
tila nagsusumamo at humihingi
ng pang-unawa – sa batayan
ng pagtaas ng mga gastusin
sa mga pasilidad ng paaralan
at ng pagtataas diumano ng
sweldo ng mga guro’t kawani.
Kakatwa ang mga batayang
ito: Sa mga pribadong
paaralan dahil nakikitang
hindi sa pasilidad at pasahod
napupunta ang nalilikom sa
pagtaas, kundi sa tubo ng
mga
kapitalista-edukador.
Sa
mga
pampublikong
paaralan
dahil
tungkulin
ng estado na ibigay ang
sinasabing pangangailangan
para sa pagmamantine at
pagpapaunlad ng pasilidad.
Higit
pa
rito,
gayunman, kinakaligtaan sa
ganitong pagdadahilan na
higit pa sa mga negosyo o
institusyon, mas matinding
tinatamaan ng pagtaas ng
presyo ng mga bilihin at
pagliit ng halaga ng sahod
ang mga pamilyang Pilipino.
Sa pagdadahilan ng mga
paaralan, para bagang sila
lang ang umiinda sa krisis
pang-ekonomiya ng bansa.
Mas matindi, gayunman, ang
kagipitang dinaranas ngayon
ng bawat pamilya: kawalan
ng trabaho at malawakang
tanggalan
sa
trabaho;
mababang sahod; mataas
na buwis; mahal na bilihin,
pamasahe, tubig at kuryente;
mahal na gamit sa paaralan; at
iba pa.
Napapabalita na ang
mga epekto ng patuloy na
pagtaas ng matrikula sa mga
paaralan. Isa na rito ang paglipat
ng mga mag-aaral mula sa mga
pribadong paaralan patungong
pampubliko. Paglunok ito
ng mga magulang at anak sa
kalidad ng edukasyon sa mga
pampublikong paaralan – na
tinitingnan ng marami, lalo na
ng gobyerno at mga employer
sa pagtanggap ng mga aplikante
– na mas mababa sa kalidad ng
pribado. Ang kilabot na dala ng
balitang ito, lalo na sa mga nasa
panggitnang uri, ay patotoo sa
mga nakakahilakbot na kwento
at kaso ng pagsadsad ng mga
pampublikong paaralan.
Mas
matinding
epekto pa rito, gayunman,
ang pagtigil sa pag-aaral ng
mga estudyante. Gobyerno
mismo ang naglabas noon ng
datos na sa 100 pumapasok
sa elementarya, 10 lang ang
nakakapagtapos sa kolehiyo –
nababawasan sa bawat baytang.
Lahat ng pamilya, sa pangarap
na yumaman o guminhawa,
ay tumatanaw sa pag-aaral
bilang paraan. Ito rin ang payo
ng gobyerno, negosyo at mga
paaralan. Sa pagkitil sa mga
pangarap ng mga maralita,
ipinapakita ng edukasyon
kung paanong bahagi rin ito ng
lipunan kung saan yumayaman
ang mayaman at lalong
naghihirap ang mga maralita.
May epekto rin ang
mataas na matrikula sa mga
nananatiling nag-aaral sa
paaralan. Pwersado silang
ituring ang edukasyon na
puhunan, na kailangang bawiin
at pagtubuan pagkatapos mag-
aral. Kailangang unahin ang
sariling interes bago ang bayan.
Tampok na halimbawa nito
ang sektor pangkalusugan.
Dahil sa komersyalisadong
edukasyong pangkalusugan,
ang mga doktor ay napakataas
sumingil kung maiiwan sa
bansa. O kaya naman ay
nagpupulasan patungong ibang
bansa para kumita. Iilang
doktor ang nananatili sa bansa,
na napakataas pang sumingil
sa panggagamot sa kapwa-
Pilipino.
Kaya
naman,
halimbawa, ang tuberkulosis
– na napawi na sa ibang
bansa ilang daang taon na ang
nakalilipas – ay pangunahing
sakit pa ring pumapatay sa mga
Pilipino.
14 Mayo 2006