Tambuling Batangas Publication June 06-12, 2018 Issue | Page 5

OPINYON Hunyo 06-12, 2018 TAYO NGA BA AY GANAP NG MALAYA? Ni: Sarah San Pedro SA darating na ika-12 ng Hunyo, taong kasalukuyan, ipagdiriwang ang ika-120th na Araw ng Kasarinlan, o kilala rin sa tawag na Araw ng Kalayaan, upang gunitain at alalahanin ang araw kung saan nabiyayaan ng sariling pangalan ang Pilipinas at hindi ng kung sino mang bansang sumakop dito. Dahil sa ating magigiting na mga bayani na nagsakripisyo at dumanak ng dugo at pawis, ngayon ay natatamasa na natin ang isa sa pinakamagandang regalo na maibibigay sa atin, kalayaan. Matatandaang noong Hunyo 12, 1898 sa balkonahe ng tahanan ni Heneral Emilio F. Aguinaldo sa Kawit, Cavite, binasa ang “Act of the Declaration of Independence.” at unang itinaas ang Pambansang Watawat ng Pilipinas na ginawa ni Marcela Agoncillo, at una ding inawit ang pambansang awit, ang Lupang Hinirang, na likha ni Julian Felipe bilang simbolo ng kalayaan. Isa lamang ang pagkakaroon natin ng kalayaan sa patunay na matatapang at huwaran ang mga Pilipino dahil hindi biro ang kanilang sinuong upang tuluyan tayong makawala sa kamay ng tatlo sa malalaking bansa na sumakop sa atin. Tatlong bansa na gumamit ng malalakas na sandata at pwersa laban sa libo- libong mga Pilipino na gumamit lamang ng gulok at tinta. Isang pangyayayari na kung ilalathala mo sa isang aklat ay kulang pa ang isang linggo upang maiulat ang pagiging makasaysayan nito. Ngunit sa kabilang dako, pagkakatapos ng ating kalayaan sa mga dayuhan ay marami pa rin sa ating mga mamamayang Pilipino ang bihag at patuloy na nabibihag ng posas ng kagutuman at kahirapan, pati na rin sa kawalan ng patas na katarungan at sa mga taong halang ang kaluluwa na yumuyurak at kumukitil ng libo-libong buhay. Kapwa Pilipino na natin ang unti- unting nagpapahirap at patuloy na humihigit sa atin pailalim. Unang-una na ang mga patiwakal na opisyal na dapat ang layunin ay palayain ang mga nasasakupan nito sa mga problemang pumapaloob sa sistema ng bansa, subalit sa kasamaang-palad ay sila pa ang nagpapaganda ng kanilang sari-sariling buhay at hinahayaan na lang ang maliliit na tao, tulad natin na tanging mga tinig lang ang kayang ibigay, na patuloy na lumubog na lamang sa hirap at lamunin na lang ng lupa ang mga matitira nitong labi na kahit kailan ay hindi man lang nadaplisan ng kahit anong katiting na hustisya at kaginhawaan. Kaya bilang Pilipino, masasabi mo pa bang malaya ka kung sariling mong bansa ang siyang nagdadamot at nagpapabaya sa iyo? Maigi pang maggilit na lang ng leeg ang isang nagugutom at nagkakasakit na tao kaysa antayin mo pang matulungan ka ng gobyerno. Para kang nag-aantay na lamang ng sundo ni kamatayan sa ginagawa mong pag-asa sa isang pangako ng mga mandarambong na opisyal na iyan. Nakaligtas man tayo sa mga dayuhan na sumasakal sa atin noon, ngayon ay muli na naman natin itong nararanasan, lalo na ng mga Pilipino na sumasabak sa ibang bansa upang makipagbakbakan masilbihan lang ang mga dayuhan para mabigyan ng magandang buhay ang kanilang pamilya. Kapalit ng pangungulila at pagtitiis sa kamay ng ibang lahi sa kakakarampot na sahod pero sapat na kung tutuusin kumpara sa kinikita dito sa Pinas ay kinakaya nila. Ngunit hindi lahat pinapalad sa mga dayuhan na pinagtatrabahuhan nila. Andiyan pa rin ang mahihigpit na kapit ng mga banyaga sa leeg KADRAMAHAN SA KDRAMA Ni: Mark Francis Olivarez TAYONG mga Pilipino ay nahilig na sa mga teleserye o soap operas na inihahandog satin ng mga malalaking tv networks dito sa Pinas. Pinaramdam satin ng mga on screen love teams na mahal at mamahalin nila ang isa’t isa katulad ng pag popotray nila sa kani-kanilang karakter sa storya. Kaya naman umasa tayo na ang ating mga paboritong love team ay totoo na ang kanilang pinapakita sa harap at likod ng camera. Binago ng teleserye ang buhay ng bawat Pilipino, may ilan nga na masyadong pinepersonal ang kwento katulad na lang ng pagkakaroon ng matinding galit sa isang kontrabida na ang trabaho ay apihin ang bida. Nasanay tayo na ang mga artistang napapanood natin sa teleserye ay mapapanood ulit natin sa susunod na teleserye na pagbibidahan nila. Kaya naman ang ibang fans ay natutuwa dahil matatapos lang ang kwento ng storya pero hindi matutuldukan ang pagtatambal sa teleserye o pelikula. Ang hindi mapaghiwa-hiwalay na loveteams sating bansa ay ang JaDine, LizQuen, AlDub at KathNiel. Na pagkatapos ng kani-kanilang teleserye ay makikita naman natin sila sa mga pelikulang hatid ng kanilang tv networks. Pero isa lang naman ang plano ng mga teleserye, ito ay ang malibang at mapasaya ang bawat pilipinong mahilig manood ng telebisyon. Ngunit sa kabilang banda, binago ng Kdrama o Korean Drama ang buhay ng bawat Pilipino. Naging hayok na ang bawat kababaihan sa mga koreanong nakikita nila sa kdrama, katulad nila Lee Jong Suk, Nam Joo Hyuk, Gong Yoo at Lee Min Hoo. Bakit nga ba ang mga Pilipino ay naakit sa kdrama? Ang kdrama ay mayroong 16 to 20 episodes at ang dalawang episodes ay pinapalabas sa isang linggo. Kung sa kwentong kdrama at teleserye wala itong halos pinagkaiba sa kwento, ngunit sa bawat episodes ay meron dahil ang kdrama ay lumalaan lang ng isang buwan at ang teleserye naman ay inaabot mg isang taon. Ika nga nila “kinain na ng sistema” sa mga oppa na nagbibigay effort sa kanilang mga leading lady para mapatunayan ang kanilang totoong nararamdaman. Dahil nga iilan lang ang episodes ng kdrama, may pinipiling manood ng on going kdrama para maging updated sila sa storya at hindi sila ma spoil ng kanilang mga kaibigan. At ang karamihan naman na nanonood ng kdrama, ay pinapatapos muna ang storya at saka ito uumpisahan. Sa pagtatapos ng isang kdrama, andyan na yung mga fans na nanghihingi ng copy, sinisimulan na idownload ang nasabing palabas. Pag andyan na, sisimulan na nya manood ng kdrama. Katulad nga ng nasabi na kokonti ang episodes ng kdrama, napupuyat ang mga Pilipino ng mga Pilipino kung saan ang ilan ay naabuso at namamatay na lamang sa kamay ng mga walang kaluluwa na mga ulupong na iyan. Sa dalawang milyong Pinoy OFW, na nagsusumikap sa paggaod sa ibang bansa upang makamtan lang ang pag- ahon na kanilang inaasa, halos kalahati dito ang naaabuso at di na nakakauwing may ngiti na nakaguhit sa kanilang mga mukha. Wala naman magawa ang mga ahensya ng gobyerno dahil hindi naman lahat ay kaya at maaaring maabutan ng tulong. Ngunit kahit may ganitong istorya sa likod ng mga sinasabing magagandang opurtunidad sa ibang bansa ay wala pa ring takot na makipagapalaran sa lugar kung saan wala naman talagang kasiguraduhan. Tatak Pinoy nga naman, tapang at lakas ng loob ang panglaban. Ayon sa aking nabasa na artikulo sa isang press release, nakasaad dito na, “Nananawagan tayo sa rehimeng Duterte: Tigilan na ninyo ang mga baluktot ninyong sistema ng pamamahala. Hindi maiaahon ang bansa sa pagpatay sa mahihirap nating kababayan. Hindi madadaan sa karahasan at pagkitil sa demokrasya ang pagkamit ng katarungan at kapayapaan. Kailangan ng ating mamamayan na makita ang kongkretong programa at proyekto ng pamahalaan para matugunan ang kawalan ng trabaho, mababang pasahod, at kawalan ng tiyak na kabuhayan.” Isang hinaing na dapat maringgan dahil hindi matatapos ang isang krisis sa madaliang paraan, lahat may pinaghahandaan, pinaghihirapan at may proseso.. Nakatala pa dito na, “Patunay ang ating kasaysayan: anumang bigat ng pagsubok, anumang unos ang dumaan sa bansa, pagkakaisa ang nagpapatibay sa atin upang makabangon at malampasan ang bawat hamon. Ibalik po natin ang ating pambansang dangal tungo sa tunay na paglaya at pagkamit ng magandang kinabukasan.” Dito pa lang ipinapakita na kung gaano kahalaga dapat ang pagkakaisa sa ating mga Pilipino upang makamit ang tunay na kalayaan, gaya na lamang ng ipinamalas na pagkakaisa ng mga Pilipino noong giyera. Hindi na dapat natin pang antayin na magkaroon pa ng Ikatlong Pangmalawakang Giyera upang makamit ang ating hangarin. Dahil sa nasaksihan ko sa mga artikulong aking nasiyasat at nabasa mas naintindihan ko ang kabuluhan kung bakit ginugunita ang Araw ng Kalayaan, hindi lang ito isang holiday na dapat ikinatutuwa dahil walang pasok kung hindi isa ito sa pinakamagandang kasaysayan na naitala sa Pilipinas na dapat binibigyan natin ng oras para saluduhan ang mga taong nagbuwis ng kanilang buhay sa hangarin nila para sa kanilang Inang Bayan. Nawa’y maging makabuluhan ang ating pagdiriwang sa Araw ng Kalayaan! kakanood nito dahil nabibitin sila sa pinapanood nilang isa o dalawang episodes. At hihirit pa ulit yan ng isa pang episode pag nabitin, hanggat di na nila namalayan na inumaga na sila kakanood ng kdrama. Kung tutuusin ‘di lang romance meron ang kdrama, meron din itong ibang genre na wala ang mga teleserye. Aminin man natin o hindi ang kaya lang ibigay ng teleserye sating mga Pilipino ay drama at heavy drama. Kumbaga ang kdrama ay isang sari-sari store, maraming pwedeng pag pilian dahil marami silang genre. Katulad nga ng nasaad ay meron silang romcom na kinahuhumalingan ng halos lahat, fantasy, thriller, horror, suspense, medical at historical drama. Kahit ano man genre yan ay tiyak na papanoorin yan ng bawat Pilipinong mahilig sa kdrama, pag nakakita sila ng bagong aangkinin nilang oppa. Saaking pananaw, kaya nakuha ng kdrama ang loob ng mga Pilipino dahil sa mga oppa nilang tawagin o mga gwapong koreano. Dahil dito nakikita nila ang kanilang ideal man sa kwento, na handang iwan ng oppa ang lahat pati kayamanan nya para lang makasama ang minamahal nitong babae. Sa madaling salita, nabubulag tayo sa isang fantasy. Naiimagine natin na, isang araw may gagawa satin nga mga napapanood natin sa kdrama. Na may isang taong magbibigay satin ng payong pag naglalad tayo sa ulanan at yun na pala ang makakasama natin habang buhay. Kaya naman ang ilan ay nagsusuot ng pink na hoodie o nagpapalagay ng bangs at inaasahan nila na dumating at dadating na kanilang oppa ng buhay nila. Hindi lang kwento ang kinaadikan ng mga Pinoy sa kdrama, kahit ang mga lenggwahe nga mga ito ay natutunan na nila, katulad ng annyeong (hello, hi, goodbye) na nagpapahiwatig ng pagbati) saranghae (I love you) na sinasabi sa taong mahal mo, kamshamida (thank you) pagsasabi ng salamat at kung ano ano pa. At ang ilan pa nga ay pumunta na ng South Korea para mapuntahan ang ilang places na nakikita nila sa Kdrama Walang masama sa pagnood ng kdrama, hindi rin masama na kiligin sa storya nito dahil ang plano talaga ng kdrama ay mag pasaya sa bawat tao. Pero, ingatan lang ang kalusugan dahil sa pagpupuyat sa Kdrama ay pupwede tayong magkasakit. Kumbaga hinay hinay lang tayo sa kdrama at ibalanse natin ang ating kalusugan dahil madalas nakakalimutan na natin kumain sa tamang oras dahil. Tandaan mo, pag ‘di mo iningatan ang sarili mo ‘di mo matatagpuan ang isang oppang pinapangarap mo.