Tambuling Batangas Publication June 06-12, 2018 Issue | Page 4

OPINYON Hunyo 06-12, 2018 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Batangas na inilalathala tuwing Miyerkules / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Shara Jane Falceso, Rachelle Joy Aquino, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta staff writers / Ruel T. Landicho Lay-out Artist/ Ms. Corazon D.P. Marcial, Amber D.C Vitto Legal Consultant. email add: [email protected] & [email protected] Connecting the regions WAY back in the late 60s and well into the 70s, radical activists quoted liberally from their bible, “Philippine Society and Revolution”, particularly its description of the country’s economic development through various postwar regimes as “uneven and spasmodic.” Uneven because the regions closest to the seat of political and economic power enjoyed higher growth rates and better living conditions than those in the periphery, and spasmodic because growth came in fits and starts since the ruling elite controlled the country’s resources and concentrated these only in areas that offered optimum opportunity to make profit. Fast forward to today—five long decades later—and it appears that the same uneven and spasmodic development still holds true, as a number of regions, including Bicol, Eastern Visayas, Caraga and ARMM, have yet to lift themselves up from poverty even as Metro Manila and other urban centers enjoy unprecedented growth. For the Duterte administration, the “Build Build Build” infrastructure program is precisely what would galvanize economic development in the poor regions of the country, make them better connected and address socioeconomic inequities by improving efficiency and productivity for further growth. What’s lamentable, according to the National Economic Development Authority, is that despite the increase in the Gross Regional Domestic Product of many regions last year, the National Capital Region remains the top contributor to the country’s GDP. That may soon change, however, as the pace of Build Build Build implementation shifts to high gear. The P9-trillion budget allotment over five years until 2022 will build more roads and bridges, rail transport systems, airports and seaports, among others, that will allow the economically backward regions to catch up with the more affluent ones and thereby make uneven and spasmodic growth a thing of the past, and therefore, as Marx and Engels said in the “Communist Manifesto”, perhaps better suited to the Museum of Antiquities. Ni Teo S. Marasigan Tumataas na Matrikula (2) Ang pagbebenta sa edukasyon na katulad ng anumang karaniwang kalakal o paninda – ito ang tinatawag na “komersyalisasyon” (commercialization) o “komodipikasyon” (commodification) ng edukasyon. Ang pag- iral ng matrikula at iba pang bayarin ay patunay ng komersyalisasyon ng edukasyon, at ang tuluy- tuloy at taun-taong pagtaas ng mga bayaring ito ay patunay naman ng pagtindi ng komersyalisasyong ito sa bansa. Inaatake at binabangga ng komersyalisasyon ng edukasyon at ng pagtindi nito ang karapatan sa edukasyon ng taumbayan. Bilang karapatan, ang edukasyon ay dapat tinatamasa ng taumbayan – mayaman man o mahirap, may kakayahan mang magbayad o wala. Pero sa kalagayang may bayad ang mag-aral, hindi natatamasa ng lahat bilang karapatan ang edukasyon. Nagiging pribilehiyo ito ng iilang maykayang magbayad. Ayon nga sa progresibong ekonomistang si Samir Amin sa kanyang librong Obsolescent Capitalism (2003), “Ang komodipikasyon at pribatisasyon ng edukasyon ay isang tiyak na landas tungong mas matinding kawalan ng pagkakapantay- pantay at isang lipunan ng pangkalahatang apartheid. Bagamat tiyak na kailangan ng sariwang sipat sa edukasyon, ang landas ng pribatisasyon ay hindi magdadala ng lunas sa mga suliranin.” Apartheid ang patakaran sa South Africa ng gobyerno ng mga puti na mahigpit na naghihiwalay sa mga mamamayang itim at puti ng nasabing bansa, at nagsasadlak sa mga itim sa pagtrato bilang mga segunda- klaseng mamamayan. Wasto ang paggamit dito ni Amin para ilarawan ang epekto ng komersyalisasyon ng edukasyon: Ang mayaman ay lalong yumayaman, habang nananatiling mahirap ang maralita. Ang kailangan para matamasa ng taumbayan ang edukasyon bilang karapatan ay ang ipagkaloob ito ng estado, subsidyuhan nito ang edukasyon para maging serbisyo. Hindi ang ipasa ang bigat ng pagpondo sa edukasyon sa taumbayan – na siya na ngang komersyalisasyon ng edukasyon. At hindi rin ang ipasa ang tungkuling magbigay ng edukasyon sa mga pribadong entidad, na ang tanging layunin ay kumita, hindi magturo. Taliwas dito, gayunman, ang ginagawa ng estado ngayon ay patindihin lamang ang komersyalisayon ng edukasyon. Sa halip na taasan nito ang subsidyo sa edukasyon – sa mga paaralang elementarya, hayskul at pang-kolehiyo – ay patuloy pa itong kinakaltasan sa mga huling taon. Katulad ng kalusugan at pabahay, ang edukasyon ay tumatanggap ng mababang subsidyo pabor sa pambayad sa utang panlabas ng bansa. Sa pamamagitan ng Education Act of 1982, pinapayagan nito ang mga pribadong paaralan na walang-sagkang magtaas ng matrikula. Taun-taon, iba’t ibang pakulo ang ginagawa ng mga ito para ilusot ang pagtaas ng matrikula. Pinakahuli ang Commission on Higher Education Memorandum No. 14, na nagbabalewala sa paglulunsad ng konsultasyon sa mga estudyante kapag ang pagtaas ay mas mababa sa inflation rate. Sa larangan ng edukasyong pangkalusugan, palaging tanong sa mga argumentong ganito ang pakinabang ng bansa: Ano ang pakinabang ng bansa kung tataasan ang subsidyo sa edukasyong pangkalusugan? Lumalabas lamang ng bansa ang mga nakakapagtapos na doktor at nurse. Sa larangang ito nagiging mas malinaw ang pangangailangan ng isang malaking pagbabago sa sistema ng edukasyon sa bansa. Taliwas sa panukalang pagsasabatas ng pagbabawal ng paglabas ng mga doktor o nurse sa bansa, dapat balikan ang panukala ng makabayang historyador na si Renato Constantino hinggil sa pagbabago ng oryentasyon ng edukasyon sa bansa. Kailangan aniya, na baguhin ang kolonyal na oryentasyon ng edukasyon sa bansa na nagsasanay sa kabataan at taumbayan na maglingkod sa interes ng ibang bansa, hindi ng Pilipinas. Ang kailangan, aniya, ay isang edukasyong makabayan: Iyung maglilinaw sa interes ng bansa para sa industriyalisasyon at tunay na reporma sa lupa, at maghihikayat ng kagustuhang maglingkod sa mga interes na ito. Ibig sabihin, ang kailangan ay edukasyong kukwestyon at tutuligsa sa kasalukuyang sistema ng edukasyon at ekonomiya na siya ngang naghihikayat ng paglabas ng mga doktor at nurse sa bansa. Malalim ang dapat aralin at malaman mula sa malaganap na pagtaas ng matrikula. 02 Hunyo 2006