Αθλητική Επιστήµη
23
Η σηµασία της σχέσης προπονητή και αθλητή
Οι Nichols & Jones (2013), πάνω στο συγκεκριµένο θέµα πα-
ρουσιάζουν εκτενέστερα την άποψη της Jowett (2005), η οποία
θεωρεί ότι η σχέση προπονητή και αθλητή είναι σηµαντική
καθώς διευκολύνει:
την επίτευξη της αθλητικής αριστείας,
την προσωπική ανάπτυξη τόσο του αθλητή όσο και του προ-
πονητή, καθώς και οι δύο µπορούν να εξελιχθούν ως προ-
σωπικότητες εξαιτίας αυτής της σχέσης.
Οι Weinberg & Gould (2015) αναφέρουν σχετικά ότι η σχέση
αθλητή και προπονητή είναι µία από τις σηµαντικότερες στο
χώρο του αθλητισµού, καθώς
έχει διαπιστωθεί – όπως αναφέ-
ρουν – ότι είναι πολύ πιθανόν να
καθορίσει την ικανοποίηση του
αθλητή, την αυτοεκτίµησή του και
τα αθλητικά του επιτεύγµατα.
3+1 Cs
Η Jowett (2005) πρότεινε ότι η
σχέση αθλητή και προπονητή απο-
τελείται από τα 3 + 1 Cs (Παλαι-
ότερα είχε προταθεί η θεωρία για
τα 3C και πλέον έχει εξελιχθεί σε
3+ 1 Cs).
Κοινός προσανατολισµός (co–– orientation): Αφορά τη δηµιουρ-
γία ενός κοινού τόπου σχετικά µε το πώς αντιλαµβάνονται και
τα δυο µέρη την εξέλιξη του αθλούµενου.
Πώς οι προπονητές µπορούν να βελτιώσουν την
εξέλιξη των σχέσεών τους µε τους αθλητές τους;
Είναι µια δυναµική σχέση
που απαιτεί γνώσεις αλλά
και προσπάθεια τόσο από
τον αθλητή όσο και τον
προπονητή, ώστε ο πρώτος
να εξελίσσεται και να βελ-
τιώνεται συνεχώς.
Παρουσιάζουµε εδώ την πολύ χρήσιµη τοποθέτηση της (Nichols
& Jones, 2013):
Εγγύτητα (closeness): Αναφέρεται στη σχέση µεταξύ προπονητή
και αθλητή. Εάν ένας αθλητής έχει στενή σχέση µε τον προπο-
νητή του, τότε η σχέση τους θα χαρακτηρίζεται από αµοιβαία
εκτίµηση, αλληλοποστήριξη και αµοιβαία φροντίδα.
Αφοσίωση (commitment): Αφορά τη θέληση και των δύο να δια-
τηρηθεί αυτή η σχέση. ∆ηλαδή να θέλει ο αθλητής να εξακο-
λουθήσει να προπονείται µε τον συγκεκριµένο προπονητή.
Συµπληρωµατικότητα (Complementarity): Προσδιορίζει τον
τρόπο µε τον οποίο οι συµπεριφορές µεταξύ του προπονητή
και του αθλητή βρίσκονται σε συµφωνία. Έτσι, κάνουµε λόγο
www.SportsExcellence.gr
για υψηλή συµπληρωµατικότητα όταν ο προπονητής νοιάζεται
για τον αθλητή και ο αθλητής από την άλλη πλευρά εκφράζει τα
ίδια συναισθήµατα, καθώς δείχνει ενθουσιασµό για τις προ-
πονήσεις µε την καθοδήγηση του προπονητή του.
Οι Nichols & Jones (2013) πα-
ρουσιάζουν τις προτεινόµενες
στρατηγικές των Mageau &
Vallerand (2003), σύµφωνα µε
τις οποίες οι προπονητές θα πρέ-
πει :
”
Να δίνουν επιλογές στους
αθλητές τους. Παρότι πρέπει
να υπάρχουν κανόνες και όρια
στις επιλογές των αθλητών, οι
προπονητές οφείλουν να αφή-
νουν περιθώριο για επιλογές.
Να αιτιολογούν τις επιλογές
τους στους αθλητές τους.
Να αναγνωρίζουν τα συναισθήµατα των αθλητών τους. Οι
προπονητές πρέπει να συµπάσχουν µε τους αθλητές τους,
δείχνοντας ότι γνωρίζουν πώς αισθάνονται οι τελευταίοι.
Να δίνουν τη δυνατότητα στους αθλητές να λαµβάνουν πρω-
τοβουλίες. Οι προπονητές είναι χρήσιµο να ρωτούν τους
αθλητές σχετικά µε το πώς θεωρούν ότι πρέπει να χειρι-
στούν θέµατα που αφορούν την προετοιµασία τους και τι τα-
κτικές προτείνουν για το χειρισµό διαφόρων θεµάτων.
Να αντιδρούν στην ανάδραση του αθλητή µε τρόπο γόνιµο
και όχι αυταρχικό.
Να αποφεύγουν τις εγωκεντρικές συµπεριφορές.
ΜΑΡΤΙΟΣ 2019 / Νο 3 / E-MAG SPORTS EXCELLENCE