sante is dat dat deze keer juist leidde
tot meer vrijheid. Vrouwen konden
opeens een identiteitsbewijs aanvragen, ook al moest een aangewezen
man zijn toestemming daarvoor geven. Eindelijk werden we in ons eigen
land erkend als burgers.
D
at brengt me bij hoofdstuk
twee: autorijden voor vrijheid. In dit hoofdstuk was
de Arabische Lente de
inspiratie voor mij en voor velen van
mijn generatie. Op een avond verliet
ik om 9 uur de artsenpraktijk waar ik
werkte en kon geen rit naar huis vinden. Een auto volgde me en de mannen
in de auto hadden me bijna ontvoerd.
De volgende dag op het werk klaagde
ik bij mijn collega hoe frustrerend het
was dat ik, ook al had ik een internationaal rijbewijs door mijn buitenlandse
reizen, thuis niet mocht autorijden om62
dat ik een vrouw was. Hij antwoordde
wat het meest voor de hand lag: ‘Maar
er is helemaal geen wet die je verbiedt
om auto te rijden.’ Een fatwa was een
fatwa. Geen wet. Die zuivere waarheid
zette alles in werking. Het was juni
2011 en een groep vrouwen, allemaal
Saoedi’s, besloot een beweging te starten: Bestuur Je Eigen Leven.
Het moest een recht-toe-recht-aan
campagne worden die gebruikmaakte
van sociale media en die vrouwen opriep om op 17 juni de straat op te gaan
en auto te rijden. We moedigden alleen
vrouwen met een internationaal rijbewijs aan om deel te nemen omdat we
geen ongelukken wilden veroorzaken.
Die dag heb ik een filmpje gemaakt van
mezelf terwijl ik autorijd. Ik gebruikte
mijn gezicht, mi jn stem en mijn echte
naam. Ik was vastbesloten om voor
mezelf op te komen. Ooit had ik me
geschaamd voor wie ik was, slechts
Reader’s Digest 03/14
foto: m.t.v. manal al-ShaRif
Nadat ze gearresteerd was, gevangen gezet, ontslagen bij Aramco
(een Saoedische oliemaatschappij), en verboden werd te trouwen
met een niet-Saoediër, is Sharif naar Dubai verhuisd.