‘Een kind kan
niet vrij zijn
als zijn moeder
niet vrij is. Een
echtgenoot kan
niet vrij zijn als
zijn vrouw niet
vrij is.’
konden wagen. Ik was jong en wilde
van alles weten over andere mensen
en andere religies. Ik raakte in contact
met mensen die een andere mening
hadden, en al die conversaties riepen
vragen op in mijn hoofd. Ik begon me
te realiseren hoe eng de wereld was
waarin ik leefde. Het zag er allemaal
nog kleiner uit toen ik eruit stapte.
Ik wil u nog een ander verhaal vertellen. Herinnert u zich de eerste keer dat
u naar muziek luisterde? Weet u het allereerste liedje nog? Ik wel. Ik was 21.
Het was de eerste keer ooit dat ik mezelf had toegestaan om naar muziek te
luisteren. Ik herinner me het liedje, het
was ‘Show Me the Meaning of Being
Lonely’ van de Backstreet Boys.
Misschien begrijpt u het beter als
ik u vertel dat ik de muziekcassettes
van mijn broer altijd in de oven verbrandde. Zo extreem was ik. En toen
luisterde ik naar dat nummer.
Muziek was de fluit van satan, de
weg naar verraad, de poort naar
zonde, zo was mij altijd ingeprent.
Maar het nummer dat ik hoorde klonk
zo zuiver, zo mooi, zo engelachtig. Het
kon van alles zijn vond ik, maar niet
duivels. Toen besefte ik hoe eenzaam
ik was in mijn geïsoleerde wereldje.
E
en ander belangrijk moment
was 11 september 2001, een
omwenteling voor zo veel
mensen van mijn generatie. Extremisten zeiden dat die aanslagen een straf van God was voor de
Amerikanen, voor alles wat ze ons de
afgelopen jaren hadden aangedaan.
Ik wist niet welk standpunt ik moest
innemen. Ik was opgevoed om elke
niet-moslim te haten en iedereen die
de islam niet beoefende zoals wij dat
deden. Maar toen ik die avond naar het
nieuws keek, zag ik een man van een
van de WTC-torens afspringen. Hij
viel recht naar beneden om maar aan
de brand te kunnen ontsnappen.
Die nacht kon ik niet slapen. Het
beeld zat in mijn hoofd gebeiteld en
er ging een belletje rinkelen. Er klopt
iets niet, vertelde het me. Geen religie
op aarde hoort zo bloedig, wreed en
genadeloos zijn.
Al Qaeda eiste later de verantwoordelijkheid voor de aanslagen op. Mijn
helden bleken niets anders dan gruwelijke, bloeddorstige monsters. Het
was het keerpunt in mijn leven.
De aanslagen van 11 september hadden binnenlandse terreurgroepen geinspireerd om bomaanslagen in Saoedi-Arabië te plegen. Het interes61