foto: goffe struiksma/ p-i.nl
landse Stichting GeluidshinVoor Christi Siderius
der. Vroeger leefden we veel
was de drempel om
met haar buren te
dichter op elkaar en waren de
praten groot, maar ze
gezinnen veel groter. Zijn we
deed het toch.
misschien minder tolerant
geworden als het om geluidsoverlast gaat? Kramer: ‘Nee,
we zijn juist toleranter geworden, er is nu zoveel meer
geluid. Vroeger woonden
mensen bij elkaar met hetzelfde levensritme. Vier uur
de kinderen uit school, zes
uur aan tafel. Als je pech
hebt, wonen er nu studenten
onder je die ’s nachts leven en
’s morgens uitslapen.’ Overlast is ook een modeverschijnsel, vindt Kramer. ‘In de jaren
zeventig liepen we op hoogpolig tapijt, nu op een houten
vloer. En dat hoor je.’
Demil schreef over een
driejarig meisje dat door het
huis fetste. ‘De benedenburen werden er gek van. Uiteindelijk zijn ze gaan praten.
Je kunt van zo’n meisje niet
verlangen dat ze geen geluid
maakt, maar haar vader schrok nogal elkaar is voldoende, maar er mag gevan de overlast die dat fetsje veroor- leefd worden. De buren hebben geen
zaakte. Hij heeft een tapijt op de vloer recht op absolute stilte.’
gelegd. Daarna was het geluid niet weg,
Neemt niet weg dat veel overlastgemaar wel veel minder.’
vende geluiden vaak met simpele inEisen dat overlast tot nul wordt be- grepen kunnen worden teruggedronperkt, is een heilloze weg en zal de gen. Een wasmachine die elke nacht
verhoudingen alleen maar verslechte- staat te centrifugeren? Vraag uw buren
ren. Zoals Frank Visser in zijn tv-pro- niet of ze de was overdag willen doen
gramma De Rijdende Rechter telkens (geringe kans dat ze daartoe bereid
weer aan de kibbelende partijen uit- zijn), maar dring erop aan dat ze het
legt: ‘Een beetje rekening houden met apparaat op een verzwaarde onder37