Σύνοψη / Executive summary 7
EXECUTIVE SUMMARY
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη σαφής ποσοτικός ορισμός και συγκεκριμένοι δείκτες παρακολούθησης του φαινομένου . Eνεργειακά φτωχό θεωρείται το νοικοκυριό που δαπανά πάνω από το 10 % του εισοδήματός του για τις ενεργειακές ανάγκες του , σε συνδυασμό και με κάποια άλλα κοινωνικά , συνήθως , και γεωγραφικά κριτήρια , που εφαρμόζονται για την κατανομή των κοινωνικών επιδομάτων . Στις μελέτες και έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί για την καταγραφή του φαινομένου στην Ελλάδα , χρησιμοποιούνται πο σο τικοί δείκτες , υποκειμενικά ερωτηματολόγια και η ενεργειακή απόδοση των κτιρίων μέσω των Πιστοποιητικών Ενεργειακής Απόδοσης ( ΠΕΑ ).
Οι περισσότερες εθνικές πολιτικές που έχουν πραγματοποιηθεί και έμμεσα σχετίζο - νται με την ενεργειακή φτώχεια εμφανίζονται με τη μορφή επιδομάτων : το « κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο » 3 της ΔΕΗ , η δυνατότητα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας ( έως και 300 kWh για το 2015 ) σε νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ενέργειας 4 , η επιδότηση ενοικίου και το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης . Οι πολιτικές αυτές στερούνται αξιόλογων και μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων , καθώς δεν αντιμετωπίζουν τις ουσιαστικές αιτίες του φαινομένου . Η πιο σημαντική εθνική πολιτική προς τη σωστή κατεύθυνση ήταν το πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης κατοικιών « Εξοικονόμηση κατ ‘ Οίκον » 5 , το οποίο , όμως , αποδείχθηκε ανεπαρκές λόγω
In Greece there is neither a clear definition of energy poverty , nor specific indicators for monitoring the phenomenon . In general , a household is considered to be energy-poor if they spend more than 10 % of their income on energy needs , combined with some other , usually social and geographical criteria for the allocation of benefits . Several studies have been carried out to measure energy poverty levels in Greece , in which both quantitative and qualitative indicators ( subjective questionnaires ) have been used , as well as the energy efficiency status of buildings through the statistics on Energy Performance Certificates ( EPCs ).
Most national social policies , which are indirectly related to addressing energy poverty , are in the form of subsidies : the « social electricity tariff » of the Public Power Corporation 3 , the provision of free electricity ( up to 300 kWh for 2015 ) for households struggling to pay their energy bills 4 , the rent subsidy and the heating oil allowance . These policies lack of worthwhile and long-term outcomes , since they do not aim for the cause of the problem . The most important policy for tackling energy poverty was the energy efficiency scheme for residential buildings called « Energy Efficiency at Household Buildings » Programme 5 , which , however , proved to be inefficient , due to its bu-
3
ΔΕΗ : Πληροφορίες για το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο . Διαθέσιμο στο : https :// goo . gl / fE3dGt
4
European Parliament ITRE Committee ( Αύγουστος 2015 ): How to End Energy Poverty ? Scrutiny of Current EU and Member States Instruments . Διαθέσιμο στο : https :// goo . gl / hkb1a0
5
Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας : Ανανεωμένο Πρόγραμμα « Εξοικονόμηση κατ ’ Οίκον » με Ευνοϊκούς Όρους . Διαθέσιμο στο : https :// goo . gl / lwU2Ur
3
Public Power Corporation : Information on the Social Electricity Tariff . Available at : https :// goo . gl / fE3dGt
4
European Parliament ITRE Committee ( August 2015 ): How to End Energy Poverty ? Scrutiny of Current EU and Member States Instruments . Available at : https :// goo . gl / hkb1a0
5
Ministry of Environment and Energy : New Edition of the Scheme « Saving at Home », with Better Conditions . Available at : https :// goo . gl / lwU2Ur