Policy Paper: Eνεργειακή Φτώχεια στην Ελλάδα Vol 1. | Page 58

56
Ενεργειακή Φτώχεια στην Ελλάδα
Σε ό, τι αφορά τη δομή της συγκεκριμένης ενότητας, αρχικά παρατίθενται προτάσεις γενικής πολιτικής που κρίνονται ως απαραίτητα συστατικά στην προσπάθεια χάραξης μιας ολοκληρωμένης εθνικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται εξειδικευμένες προτάσεις και δράσεις στα παρακάτω τρία πεδία-κλειδιά:
• ενημέρωση και εκπαίδευση,
• αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας των κτιρίων, και
• αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο συνδυασμός των πολιτικών και δράσεων που αναφέρονται μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό εργαλείο επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας σε τομείς που σχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα, αλλά και με άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας, ανοίγοντας έτσι νέους επαγγελματικούς ορίζοντες και προοπτικές σε νέους ανθρώπους. Επιπρόσθετα, παρόλο που οι προτάσεις εστιάζουν στην ανακούφιση νοικοκυριών που πλήττονται ή βρίσκονται σε κίνδυνο ενεργειακής φτώχειας, αυτές θα μπορούσαν να προσαρμοστούν ώστε να τύχουν ευρύτερης εφαρμογής, ωφελώντας ένα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
6.1. αλλαγέσ στην πΟλιτική – νέΟι πΟλιτικΟί άξΟνεσ
Η σημερινή κοινωνική πολιτική για την ανακούφιση των νοικοκυριών που πλήττονται από ενεργειακή φτώχεια( επίδομα θέρμανσης, κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο) παρουσιάζει δύο σημαντικά μειονεκτήματα: αφενός, δεν συνάδει με τους στόχους και τις δεσμεύσεις της Ελλάδας ως κράτους-μέλους της ΕΕ σε σχέση με την κλιματική αλλαγή και, αφετέρου, παρεμποδίζει την ενεργή συμμετοχή των καταναλωτών μέσα από ενημέρωση και εκπαίδευσή τους προς περιβαλλοντικά φιλικές πρακτικές, αφού ουσιαστικά επιδοτείται η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων. Παράλληλα, η εφαρμοζόμενη ενεργειακή πολιτική, με προγράμματα για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια και την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας( ΑΠΕ), δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα πιο φτωχά νοικοκυριά στη συγκέντρωση των απαραίτητων πόρων για την πραγματοποίηση επενδύσεων στους τομείς αυτούς.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, να διαμορφωθεί μια νέα συνεκτική και ολοκληρωμένη στρατηγική για την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας, η οποία θα αντιμετωπίζει ολιστικά το πρόβλημα μέσα από ένα ενιαίο πρίσμα κοινωνικής, περιβαλλοντικής και ενεργειακής πολιτικής που συνδυαστικά θα επιδιώκει την επίτευξη:
• κοινωνικών στόχων( πραγματική ανακούφιση νοικοκυριών μέσω της οριστικής εξόδου τους από την ενεργειακή φτώχεια, δημιουργία βιώσιμων και αξιοπρεπών θέσεων εργασίας),
• περιβαλλοντικών στόχων( βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών, μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης),
• ενεργειακών και κλιματικών στόχων( μείωση κατανάλωσης ενέργειας, αύξηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στην παραγωγή ενέργειας και ηλεκτρισμού, μείωση αερίων θερμοκηπίου),
• δημοσιονομικών στόχων( εξυγίανση των δημοσιονομικών της χώρας) με δίκαιο και βιώσιμο τρόπο κι όχι στη βάση βίαιων περικοπών, και
• ενίσχυση των κοινοτικών κι αποκεντρωμένων μοντέλων παραγωγής ενέργειας, στο πλαίσιο ενός νέου οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου.