Ik kom veel ego tegen in de amusementswereld. Maar ik heb het idee dat ego een vorm van angst is om niet gezien te worden, of te verdwijnen. Want als je de mensen alleen spreekt, zijn het ook allemaal mensen die zoekende zijn en heel kwetsbaar kunnen zijn. Als acteurs kunnen we heel snel reageren. Er zijn 1001 ontsnappingsmogelijkheden aan ons gevoel. Het vraagt veel om tot de
kern bij jezelf door te dringen of in relatie tot een ander. Ik zie dat
te weinig gebeuren. Als er veel ego om mee heen is klap ik dicht.
Dan trek ik me terug omdat ik niet weet hoe ik daarmee om moet
gaan.
Ooit was ik bij de Aboriginals in Australië. Ik kreeg een rondleiding in een natuurreservaat. Er zat een man op onze boot. Hij keek steeds weg en keek de groep waarin ik zat niet aan. Ik vond dat vreemd en onbeleefd. Totdat iemand vertelde dat ze dat doen omdat ze niet weten wat jullie verhouding onderling is. Ze weten niet hoe ze je moeten aanspreken. Als ze dat niet weten, dan blijven ze bij zichzelf. Dat vond ik een mooi inzicht, want dat ken ik ook. Als ik in bepaalde verhoudingen mee moet gaan, doe ik mezelf geweld aan. Dat is niet omdat ik die mensen vervelend vindt. Een goed voorbeeld daarvan was toen ik me een week had opgesloten in de kleedkamer, na dat voorval met
de neus. Iemand appte mij: “Ben je boos op mij?”
Ik appte terug: “Nee, ik ben niet boos, maar ik
voel me veiliger in mijn kleedkamer.” Als ik
niet snap hoe de verhoudingen
liggen, dan trek ik me terug. Dat
lijkt in contrast te staan met
wie ik ben.
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
“Ik heb vaak gedacht: “Waarom ben ik niet die bekende Nederlander terwijl ik zoveel in huis heb. Waarom die ander wel en ik niet?” Tot ik tot het inzicht kwam dat ik een ander pad loop."
Foto: Bert Woudstra