Pejatoyspa magazine 2013 - nr 2 augustus 2013 | Page 9

Bursitis Bursitis is een ontsteking van de slijmbeurs die dient als bescherming tussen de gewrichten of pezen en de beenuitsteeksels. Men onderscheidt ze van de tenysynovitis

opstellen (nog rust nodig of eerder zachtjesaan het werk hernemen). In het geval van rhabdomyolyse door inspanning steunt de klinische diagnose op de schoktoestand, de algemene spierpijn en het voorkomen van gekleurde urine.. BEHANDELING Dit soort aandoeningen vraagt zonder uitzondering om een onmiddellijke rustpauze. Aanbevolen wordt om zo snel mogelijk na het voorval een koudebron aan te brengen (ijs, spons met koud water, speciale koelende producten …)en die met een immobiliserend verband op zijn plaats te houden. Er mag niet langer gesteund worden op de aangetaste ledematen, maar ze mogen ook niet totaal geïmmobiliseerd worden zodat er toch geen vasculaire complicaties optreden. Een ontstekingswerende en pijnstillende zalf aanbrengen onder een immobiliserend verband, gevolgd door enkele dagen massage, om de neveneffecten van de ontsteking te beperken ( te weten een compressie van de onderliggende structuren en de pijn die daarmee gepaard gaat). Bij een ernstigere vorm kan men gedurende één tot twee weken een lichte dosis niet-steroïde ontstekingsremmers toedienen ( in tabletvorm of via injectie ). In de zwaarste gevallen ( spierscheuring, spier- of peesbreuk ) kan een beroep gedaan worden op chirurgie. De spierhematomen verdwijnen over het algemeen vanzelf, maar wanneer ze groot en voelbaar zijn, kan een aseptische punctie, al dan niet gecontroleerd via een echografie, de pijn snel doen afnemen en voornamelijk het gevaar voor neurologische complicaties door compressie verminderen. In ieder geval moet men drie tot zes weken rekenen, naargelang de ernst van de letsels, vooraleer de hond opnieuw normaal kan bewegen. Zachtjes aan terug langer beginnen trainen en beetje bij beetje weer moeilijkere oefeningen doen zal een terugval voorkomen. VOORKOMING Voor alles : een goede fysieke conditie van de hond, maar ook een goede psychologische conditie voor individuen die gevoelig zijn voor stress tijdens de competitie. Steeds zorgen voor een aangepaste opwarming kan de hond alleen maar ten goede komen. Tot slot, het is onontbeerlijk om de hond correct te hydrateren voor en na de inspanning, en het voedingsrantsoen aan te passen.

die eigenlijk een ontsteking van de peesschede is. Deze ontstekingen doen de slijmerige vloeistof verdwijnen die door de gewrichtsslijmvliezen wordt afgescheiden. Daardoor komen de gewrichten tegen de onderliggende structuren (pezen of gewrichtsbanden) te liggen. Indien deze ontsteking niet snel wordt afgeremd, kan de veroorzaakte schade aan de andere anatomische structuren van blijvende aard zijn. Over het algemeen ontstaat er een zichtbare zwelling die als een vloeistof aanvoelt ter hoogte van de beurs of de peesschede. Het dier gaat niet automatisch hinken, bv. Wanneer het slechts om een lichte ontsteking gaat, maar de hond zich wel enigszins belemmerd voelen in zijn bewegingen. DIAGNOSE Die is bij voorbaat klinisch van aard. De omstandigheden waarin deze pathologie zich voordoet zijn van groot belang voor de klinische diagnose door de dierenarts. Het getroffen lichaamsdeel (ledematen, rug, nek) strekken of geforceerd buigen kan pijn veroorzaken. Over het algemeen kan men door palpatie of het oefenen van druk een pijn lokaliseren ofwel bij een hele of een gedeelte van de spier, ofwel op het traject van een pees. Als de ontsteking erg recent is, kan men daarenboven een zekere verhitting van de huid vaststellen op de plaats van de ontsteking. Vaak toont een sporthond maar weinig pijn, en zal hij eerder gaan hinken of slechter presteren of zal hij zich pas na 24u na het ongeval anders gaan gedragen. Bij een chronische aandoening is het niet altijd evident om het letsel te lokaliseren. Bijkomende lichamelijke onderzoeken zorgen dan voor interessante informatie voor de pronostiek. Jammer genoeg vereisen deze onderzoeken dure apparatuur en worden ze daarom niet altijd aangewend. Het gaat onder andere om thermografie, die exacter kan aangeven welke zones warm of koud zijn, en om echografie waarmee men op een scherm meteen de exacte locatie van het letsel kan bekijken en beoordelen hoe ernstig de ontsteking is. De echografie is ook interessant voor de opvolging, want men kan hiermee de evolutie bekijken die de hond heeft doorgemaakt na de behandeling en een aangepast schema 9