44
QENI I STANIT
07.2. 2015
Unë jam një qen stani. E kam qimen e kuqe dhe të fortë, dhe në
erëra veriu vështirë se lëviz dhe ngrihet të shkojë sipas erës. Vendi
im i përhershëm është në hyrje të stanit. Që kur kam qënë i vogël,
kur stanin e shihja po nuk e kuptoja plotësisht, vendi im ishte në
hyrje të stanit. Stani është në majë të kodrës. Rreth e rrotull ka
peme ulliri që era e veriut i vërtit dhe i spërdredh pothuajse gjithë
vitin. Ne maje të stanit është shumë ftohtë por une di ta mbaj
veten mirë, dhe nuk para e ndjej të ftohtin. Kur isha i vogel mbaj
mend qeëkishte dite që ngrija, dhe eren nuk e duroja dot, por
tani jam I rritur, jam nje qen stani. Brenda në stan është shumë
ndryshe nga jashte stanit, dhe qëllimi i ekzistences sime si qen
stani është të sigurohem që të vazhdojë të jetë kështu. Sapo
kalon vendqëndrimin tim, nen putra ndjehet bari i gjelber i stanit
që laget shpeshherë nga vesa e mëngjesit ose shirat e hollë të
zonës. Megjithatë bari bëhet shume i lagesht kur fillon furtuna
dhe shiu i forte. Në mot të tillë une e kam per detyre të qëndroj
zgjuar, jashtë dhe në vezhgim për rrezik nga jashtë stanit.
Pasi ecën pak mbi bar përpara të del vendqëndrimi i deleve dhe
qengjave të stanit.Delet dhe qengjat, që kur kam pas lindur une
si qen, dhe gjatë gjithë periudhes sime te rritjes derisa u bëra
qen stani, janë ndërruar shumë shpesh. Disa vdesin, disa lindin,
disa ikin nga stani dhe vdesin, ndersa disa te tjera bien pre e
errësirres së nates dhe ujqerve, që disa here arrijne të futen në
stan. Kur unë u bera qen stani u betova qe s’do e lejoja më të