Nuk e kam patur asnjëherë brengë, madje çdo
eksperiencë më ka ndihmuar në menaxhimin e të
gjithë biznesit. Shkolla më ka ndihmuar të mos
kem nevojë të kontraktoj individë të tjerë për
detyra të ndryshme të fushes së biznesit, por t’i
përballoj vetë. Edhe puna në call center, që të
tjerët e quajnë të pa vlerë, të jep një ndryshim
psikologjik të pa imagjinueshem. Të arrish të
njohësh e të manipulosh zërin në anën tjetër të
telefonit dhe ta konceptosh si person fizik, është
diçka e një niveli krejt tjetër. Kjo ngaqë unë kapem
shumë mbas detajeve, madje them që në një jetë
tjetër do isha qënë agjente e CIA-s.(të qeshura).
Edhe puna si menaxhere, pavarsisht se nuk kishe
mundësi të shpreheshe apo të rriteshe në detyrë
dhe ishe thjesht loloja e të tjerëve, në fund të
nxjerr leksione tepër të vlefshme.
Pavarsisht se më lart the që nuk ke arritur
ende të kënaqësh veten, mendon se e ke aritur
atë planin tënd fillestar, e mendon zumbën si
dicka afatgjatë dhe cfarë objetivash i ke vënë
vetes?
Nuk e kisha menduar të arrinte deri këtu, sidomos
kaq shpejt dhe normalisht që për mua është
dicka afatgjatë. Qellime që i kam vënë vetes janë
shumë. Dua të çertifikohem për të gjithë llojet e
zumbës sepse ka 11 lloje dhe të arrij të mbroj
“Zumba Time” si markë. Plan më konkret kam
zgjerimin e biznesit pasi kam patur kërkesa edhe
nga qytetet e tjera, por duke qenë se jam mesuar
të marr një feedback direkt nga klienti e shoh
pak të vështirë. Gjithashtu duhet të gjej njerëz
si vetja për tia besuar këtë gjë. Ëndrra të miat
pastaj janë të futet zumba si koncept në lëndën e
edukimit fizik nëpër shkolla, të bëj një orë falas në
një stadium të madh, të shkoj falas nëpër qendra
përshembull me femijë jetim, të moshuar, gra të
dhunuara etj dhe t’i dhuroj një orë të bukur.
Pavarsisht çdo gjëje që do arrij, unë do e gjej
një orë për të dhënë zumba, sepse e dua, e dua
jashtzakonisht shumë.
Pasi dëgjova të gjithë historinë e Anisës, nuk
mund t’i mohoja vetes ta shihja nga afër atë
që ndodhte. Kisha kohë pa dëgjuar histori të
tilla, kaq inspiruese, e njerëz që flisnin me aq
pasion e dashuri për atë që benin. U nisëm
drejt qendrës së zumbës që ishte shumë pak
metra larg kafenesë. Anisa u shkëput nga ne
e po përshëndeste të gjithë një nga një. Në
ato bisedat e tyre të vogla dukej afrimiteti
e ngrohtësia e krijuar. Menjëherë bie në sy
diversiteti “gocave të Anisës”. Ato i përkasin
moshave, background-eve, përmasave trupore
të ndryshme. Në momentin që Anisa vendos
muzikën, të gjithë kanë zënë vëndet. Shumë
kollaj mund të dallosh profesionalizmin e
Anisës si instruktore, që nga lëvizjet, enegjia
që përcjell, të bërtiturit për të mundur soundin
dhe për të dhënë instruksionet e duhura,
përkushtimi tek secili indivit dhe motivimi i
personave duke i thirrur në emër. Të gjithë
janë të clirët, nuk i intereson askujt gabimi
në lëvizje dhe secili është përqëndruar te
pasqyrimi i vetës ne pasqyrën e madhe të
qendrës së zumbës, e jo te të tjerët. Pushimet
e vogla mes këngëve kalo