edhe aspekte të tjera që kanë ndikuar në punën time.
YuSie Rundkvist Chou: Në fëmijërinë tuaj, ju kishit një lidhje të
ngushtë me natyrën. Kur i hidhni një vështrim Kinës sot, si ndiheni?
Mo Yan: Unë jam një konservator. Madje e kam shprehur shumë
qartë në librat e mi këtë gjë. Në librat “Life and Death are Wearing
Me Out” dhe “Big Breasts and Wide Hips”, kam shprehur dhimbjen
dhe zemërimin tim mbi shkatërrimin dhe përdorimin e tepërt të
mjedisit.
Gjithmonë kam besuar se ne duhet të ngadalësojmë rritjen e shpejtë të zhvillimit. Nuk duhet t’i shfrytëzojmë gjërat kaq shpejt. Ne
duhet të mbrojmë kulturën rurale dhe trashëgiminë natyrore. Mjaft
shndërrimit të të gjithë fshatrave në qytete. Ne duhet ta lëmë tokën
të pushojë. Ne nuk duhet ta punojmë tokën aq shumë si të ishte një
njeri.
Jam shumë i pikëlluar për ndotjen dhe shkatërrimin e mjedisit të
Kinës që nga vitet 1980. Sinqerisht ndihem shumë keq për këtë gjë.
Kur shikoj që kudo janë ndërtuar fabrika, madje edhe në fshatra…
Kur shoh se lumi në të cilin kam notuar dhe kam peshkuar kur isha
fëmijë sot është shndërruar në një kënetë të pistë, nuk kam fjalë për
të përshkruar dhimbjen time. Kur shoh që në fshatin tim në pemë
ka të varura qeska të vjetra plastike… Kjo lloj ndotjeje plastike më
frikëson. Ja pse, kur mbaj fjalime në Japoni dhe vende të tjera, gjithnjë kritikoj këtë lloj mbipërdorimi që fokusohet vetëm në fitimin
ekonomik duke u bazuar mbi një zhvillim të pa themel.
YuSie Rundkvist Chou: Le t’i kthehemi aspektit të letërsisë. A mendoni se letërsia nuk është domethënëse për publikun e përgjithshëm në
ditët e sotme?
18