ORIENTAL STUDIES IN ARMENIA VOLUME 3 Արևելագիտությունը Հայաստանում, հատոր 3 | Page 14

դեռևս սեկտորի օրերից, պատրաստել բարձր որակավորում ունեցող
կադրեր և այլն: Գ. Սարգսյանը իսկապես երիտասարդ տաղանդավոր
մարդկանց հայտնաբերելու և նրանց ինստիտուտի շուրջը համախմբելու
հազվագյուտ ձիրք ուներ: Առհասարակ նա անդուլ նվիրումով էր իրա-
գործում գիտական կադրերի պատրաստման և նրանց դաստիարակման
դժվարին գործը:
Շնորհիվ նրա վիթխարի եռանդի՝ կարճ ժամանակամիջոցում նրան
հաջողվեց ինստիտուտի շուրջը համախմբել մեծ գործի գաղափարով
ոգեշնչված, շնորհալի ու խանդավառ մի ամբողջ կուռ կոլեկտիվի: Այդ բո-
լորի արդյունքը հանդիսացավ այն, որ հայ արևելագիտությունը ոչ միայն
դուրս եկավ մեր տարածաշրջանի և Խորհրդային Միության սահմաննե-
րից, այլև իր արժանի տեղը գտավ համաշխարհային գիտական շրջան-
ներում:
Գիտության հմուտ կազմակերպչի ձիրքի հետ միաժամանակ Գ.
Սարգսյանը մեծ ուսուցչապետ էր: Հայաստանի տարբեր բուհերի նախկին
ուսանողներն առ այսօր հիշում են նրա փայլուն դասախոսությունները:
Թեև Գ.Սարգսյանի ուսումնասիրությունների օբյեկտը հին շրջանի
պատմությունն էր, սակայն որպես բնությունից օժտված մարդ նա ուներ իր
ուրույն մոտեցումներն արդի միջազգային գերխնդիրների վերաբերյալ:
Նրա քաղաքական մտածողության շրջանակները լայն էին և ընդգրկուն:
Գ.Սարգսյանն իմ խորին համոզմամբ նաև կատարյալ քաղաքացի
էր: Մեր անկախության ծննդի առաջին օրերին նա երբեք չընկավ ծայրա-
հեղությունների մեջ և տուրք չտվեց քաղաքական խաղերին:
Գ.Սարգսյանը նաև ջերմ հայրենասեր էր, հայրենիքի հոգսերով ապ-
րող մարդ: Նա միշտ հավատարիմ է եղել այն սկզբունքին, որ չի կարելի
քաշվել անկյուն և գործնականում ոչինչ չանել հարազատ երկրի և ժո-
ղովրդի համար: Նաև օժտված էր պայծառ լավատեսությամբ և մեր ժո-
ղովրդի ապագան երբեք չի համարել մութ և անորոշ:
Հայաստանը պաշտելի էր նրա համար իր բոլոր մեծություններով և
փոքրություններով, վեհությամբ և արատներով: Նա հեռու էր նաև ազ-
գային նեղմտությունից, արհամարհանքով էր վերաբերվում աղմկոտ
հայրենասերներին:
Որպես ճշմարիտ մտավորական՝ Գ.Սարգսյանը կյանքի նյութական
բարիքներից ոչ մի ակնկալություն չուներ, ինքը և իր ընտանիքը միշտ
ապրել են համեստ կյանքով: Առհասարակ նա հեռու էր կյանքի ճղճիմ
կողմերից: Ես իր կենդանության օրերին Գ.Սարգսյանին համարել եմ
երջանիկ մարդ, որովհետև ուներ լավ ընտանիք, սիրասուն զավակներ,
զբաղվում էր իր սիրած գործով, հրճվում էր կյանքի խոյանքով:
14