ORIENTAL STUDIES IN ARMENIA VOLUME 3 Արևելագիտությունը Հայաստանում, հատոր 3 | Page 134

անգամ ևս կարող է հաստատել այն դիտարկումը, որ Մաժանը հնագույն
դիցաբանական կերպար է, որ հետագայում դարձել է պատմականացված
անձ:
Ընդհանրացնելով վերոնշյալը՝ կարելի է փաստել, որ խեթա-
լուվիական ժողովուրդները հզոր ենթաշերտային ազդեցություն են թողել
հայոց հոգևոր մշակույթի ու հավատալիքների վրա, ինչը պատմալեզ-
վական այլ իրողությունների հետ համադրելիս հնարավորություն է տալիս
ենթադրելու, որ հայ-խեթա-լուվիական շփումները հավանաբար ուղղակի
բնույթ են կրում և պետք է որ թվագրվեն խեթական կայսրության գոյու-
թյան ժամանակաշրջանով։
ՕԳՏԱԳՈՐԾՎԱԾ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Աճառյան Հր. 1946, Հայոց անձնանունների բառարան, Հ-Գ, Երևան:
Հարությունյան Ս. 2000, Հայ առասպելաբանություն, Բեյրութ:
Խաչատրյան Վ. 1967, Խեթա-հայկական դիցաբանական ընդհանրություն-
ներ, ԼՀԳ 8, 71-79:
Հմայակյան Ս. 1990, Վանի թագավորության պետական կրոնը, Երևան:
Մատիկյան Ա. 1930, Արա Գեղեցիկ, Վիեննա:
Մարտիրոսյան Հ., 2010, Հնդեվրոպական «Երկնային Հայր, Աստված»
բառի հետքերը հայերենում», Խալդյան զորությամբ..., Հոդվածների
ժողովածու նվիրված Բ.Պիոտրովսկու 100-ամյակին, Երևան:
Ղափանցյան Գ. 1944, Արա Գեղեցիկի պաշտամունքը, Երևան:
Պետրոսյան Ա., 1997ա, Հայկական էպոսի հնագույն ակունքները, Երևան:
Պետրոսյան Ա., 1997բ, Արամի առասպելը հնդեվրոպական առասպելա-
բանության համատեքստում և հայոց ազգածագման խնդիրը,
Երևան:
Պետրոսյան Ա. 2006, Հայոց ազգածագման հարցեր, Երևան:
Ջահուկյան Գ. 1970, Հայերենը և հնդեվրոպական հին լեզուները, Երևան:
Ջահուկյան Գ. 1987, Հայոց լեզվի պատմություն, Նախագրային ժամանա-
կաշրջան, Երևան:
Ջահուկյան Գ. 1986, Հայկական շերտը ուրարտական դիցարանում, ՊԲՀ
1, 43-58:
Ջահուկյան Գ. 1992, Լեզվական նոր տվյալներ հայոց նախաքրիստո-
նեական կրոնի և հավատալիքների մասին, ՊԲՀ 1, 14-27:
Մովսես Խորենացի 1968, Պատմություն Հայոց, թարգմանությունը, նե-
րածությունը և ծանոթագրություններն ակադեմիկոս Ստ. Մալխաս-
յանցի, Երևան:
134