4 Пристапи за давање на услугите
и групни образовни активности, со упатувања до безбедните простори (дроп
– ин центри) каде што се достапни (Секција 4.6) или до транс-компетентните
јавни или приватни здравствени установи. Некои транс лица можеби
претпочитаат да добиваат информации преку интернет или преку социјални
медиуми (види Секција 4.7). Од друга страна, еден – на -еден или групниот
пристап може да биде особено ефективен за луѓето кои се неписмени. Во
услови каде транс луѓето се маргинализирани или исклучени од организации
и примање на услуги, формалните и неформалните групи за поддршка
можат да поттикнат чувство на заедница и да ја олеснат социјалната
изолација и нејзините придружни ризици. Групите за поддршка, вклучувајќи
ги неформалните општествени собири кои се ексклузивни за транс-луѓето,
можат да им помогнат на поединците да ги процесираат траумите, да ги
разберат нивните споделени искуства и да бидат овластени да се вклучат
во побезбедни сексуални практики. Индивидуалното советување исто така
може да помогне во овој поглед.
Промовирањето на сексуалното здравје и превенцијата, дијагнозата,
третманот и грижата за ХИВ мора да се прошират многу подалеку од
клиничките поставки за да бидат ефективни. Со цел да се стигне до најголем
број на поединци кои можат потенцијално да имаат корист од програмите,
од суштинско значење е да се донесат информации и услуги до местата каде
трансродните луѓе се собираат. Физичките и виртуелните простори кои ги
посетуваат трансродните лица може да бидат влезни точки за развој на
релевантни, достапни и одржливи програми. Промоцијата на сексуалното
здравје во неклиничките услови е најефективното средство за опфаќање
на поединци кои се најмногу исклучени од главните здравствени услуги и
затоа се изложени на најголем ризик за ХИВ и други СПИ.
Влезните точки базирани на заедницата се често различни за трансродните
жени, мажи и млади лица. Утврдувањето каде се тие простори и како
најдобро можат да се користат како места за сексуално здравствено
образование, пиер советувања, промоција на кондоми и лубриканти и други
програми за ХИВ може да се направат само со значајно учество на самите
членови на заедницата. Регрутирањето и задржувањето на трансродните
теренски работници осигуруваат дека програмите не се основани само на
вистинските локации, туку и дека се одговорни за променливите параметри
и приоритетите на нивните корисници.
Теренските работници од заедницата се единствено позиционирани
за решавање на сложената интеракција помеѓу стигмата, траумата,
социјалните стресови и ризикот од однесувањето меѓу другите членови на
нивните заедници. Од особено значење за теренските работници е да ги
решат овие психосоцијални стресови и да обезбедат ресурси за помош со
нив (види, исто така, Поглавје 3, Секција 3.3.10).
Сфаќањето на теренските работници и личните инвестиции во
благосостојбата на нивната заедница се од суштинско значење за успехот
на една интервенција како и услугите што ги нудат. Теренските работници
од заедницата не се волонтери. Тие треба да бидат исплатени за нивната
работа по стапка слична на онаа за другиот персонал, и треба да имаат
можност да напредуваат и да добиваат повисоки плати во организацијата
која се спроведува.
Во следната секција се претставени чекори за развој на заедницата
предводена од теренски работници која може да се користи од страна на
166