već ih prima u glavu kao što se dijete prima na kašu od
majke.
Navodni se zaleti i glavom udari Šampiona u prsa,
Šampion pade na konopce. Zviždanje u dvorani, Fanta
na nogama. Sudija razdvoji i opomenu Navodnog.
Šampion se trudi da se ne uzrujava, ponovo počinje
direktima, Navodni i dalje prima kratkodlakom
lobanjom, pokušava širokim krošeima da dohvati
Šampiona, prima dva snažna direkta u glavu od kojih
nije pao, strese glavom i spusti ruke. Šampion ponovi
dobitnu seriju, ništa, kraj runde. Svi su na nogama,
nevjerovatno, ništa se nije desilo. Navodni se smješka
ironično, indijanski prošaranog lica, kao da ima plan.
– Čovječe, Šampion ga mora oboriti – pljunu Fanta
žućkastu slinu na pod.
Nisam navijao za Navodnog, nisam ni za Šampiona, bio
sam tu kao profesionalac koji čeka svoj ring, svoj gong,
svoj plan.
Navodni nakon početka druge runde poluokruži
dvoranu i sa veće udaljenosti poče da maše krošeima.
Šampion iskusno se zatvorivši u ljušturu svojih snažnih
podlaktica koje su veličine mog obima i bicepsa i
tricepsa, kao vitez pusti da se potroši približivši se
dovoljno blizu za besprijekoran školski aperkat u
bradu. Cimnu se brada Navodnog, slava, dvorana
urliče, Fanta baci praznu kćerkicu flašicu na pod. Ona
odskoči, pogodi nekog djeda u glavu, počeša se ne
71