Samodzielnie definiując ścieżkę, składającą się z 21 punktów kalibracji połączonych
z cyfrowymi folderami, uczestnicy mogą wybierać, czy chcą podążać domyślną trasą, ominąć niektóre etapy, czy też pomijać pewne informacje. Samo zwizualizowanie obozowej rzeczywistości okazało się niewykonalne, dlatego też dodane zostały kontekstowe treści obrazujące życie w niewoli.
W przypadku doświadczenia VR/AR podjęto świadomą decyzję, by używać kolorów, które nie odzwierciedlają rzeczywistości, aby w ten sposób uniknąć mylenia świata rzeczywistego ze światem wirtualnym. Patrząc na projekt z dzisiejszej perspektywy, Anette Homlong Storeide uważa, że obawa ta była podyktowana punktem widzenia realizatorów projektu. Dla cyfrowych tubylców o żadnym myleniu nie może być mowy. Są oni bardzo świadomi narzędzi, których używają, oraz ich przeznaczenia. W trakcie pięciu lat od wprowadzenia narzędzia kierownictwo Miejsca Pamięci wyciągnęło kilka wniosków z projektu. Po pierwsze, napotkano wiele problemów technicznych, spowodowanych słabym dostępem do Internetu na terenie byłego obozu. W dni, kiedy jakość połączenia była niska, aplikacja potrafiła nieprawidłowo umiejscawiać dawne budynki i odniesienia do folderów. Dodatkowo w regionie zima jest surowa i trwa sześć miesięcy, przez które korzystanie z aplikacji jest trudne, szczególnie
w czasie opadów deszczu, kiedy korzystanie z tabletu jest niemożliwe. Narzędzie sprawdza się najlepiej w przypadku użytkowników w wieku 18 lat i starszych. Piętnastolatkowie szybko nudzą się, jeżeli nie mają konkretnych zadań do wykonania. Może im brakować cierpliwości, by samodzielnie eksplorować teren obozu. Kiedy spełnione są wszystkie warunki, by narzędzie działało w sposób optymalny, połączenie środowiska fizycznego z ruchem
i bodźcami zmysłowymi generowanymi przez materiały cyfrowe znacząco wzbogaca wizytę, pozwala odwiedzającym lepiej zrozumieć naturę miejsca i umożliwia wchodzenie
w interakcję z innymi zwiedzającymi.
Najpopularniejszą funkcjonalnością tabletu wcale nie jest rekonstrukcja VR/AR. Każda przeprowadzona przez nas ankieta wskazywała na to, że tablet najlepiej sprawdza się jako cyfrowe archiwum. Najpopularniejsza jest możliwość odsłuchu świadectw wideo w powiązanych z nimi miejscach na terenie obozu.
Dr Anette Homlong Storeide, zdjęcie: Biuro Prasowe