MIDDLE EAST HISTORY POLITICS CULTURE XIII MIDDLE EAST XIII | Page 281

բանաձևերի և օրենքների մակարդակով ընդունեցին և դատապար- տեցին Հայոց ցեղասպանությունը՝ որպես XX դարի սկզբին մարդ- կության դեմ իրագործված ոճրագործություն: Ներկա պայմաններում Հայոց ցեղասպանության հարցի վերջ- նական լուծումը ոչ միայն նպատակ է հետապնդում վերականգնել պատմական արդարությունը, այլև ապահովել հայության անվտան- գությունը ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Սփյուռքում 2 : Այս համատեքստում առավել քան կարևորվում է քրիստոնյա Վրաստանի կողմից պետական մակարդակով Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն ու դատապարտումը: Վրաց հասարակությունը, որը ցեղասպանության իրականացման անմիջական ականատեսն ու վկան է դարձել, ինչպես նաև ցեղա- սպանությունից փրկված հայ գաղթականներին որոշակի օգնություն է ցուցաբերել, օժանդակել է նրանց վերաբնակեցման գործին 3 : 1991 թվա- կանից մինչ օրս, Վրաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները չեն նպաստել հայ ժողովրդի նկատմամբ իրագործված հանցագոր- ծության անաչառ գիտական ուսումնասիրմանը, այդ թվում՝ նաև Հայոց ցեղասպանության ճանաչմանն ու դատապարտմանը: Եթե 1915-1923 թթ. Հայոց ցեղասպանության հարցը բոլշևիկյան բռնապետությունից զերծ տարածքներում լրջորեն ուսումնասիրվել և գնահատվել է, ապա Վրաստանում նույնիսկ չի դարձել հետազոտու- թյան առարկա, քանի որ այդ հարցը տաբու էր: Իսկ անկախացումից հետո, պայմանավորված իր արտաքին քաղաքական (մասնավորապես՝ Թուրքիայի և Գերմանիայի հետ ռազմավարական սերտ համագործակ- ցությունը) և ներքին ֆինանսատնտեսական շարժառիթներով, Վրաս- տանը մինչ օրս շարունակում է հանդես գալ չեզոք դիրքերից: Սակայն, ընդունել և դատապարտել են Հայոց Ցեղասպանությունը)։ Հայոց ցեղասպանու- թյունը ճանաչվել ու քննադատվել է նաև որոշ ազդեցիկ միջազգային կազ- մակերպությունների կողմից՝ Եվրոպական խորհրդարան, Եվրոպայի խոր- հուրդ, ՄԱԿ-ի մի քանի հանձնաժողովներ, Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդ և այլն։ 2 Մանրամասն տե´ս Մարուքյան Ա. Հայոց ցեղասպանության հետևանքների հաղթահարման հիմնախնդիրներն ու պատմաիրավական հիմնավորումները, Երևան 2014, էջ 332: 3 Դավիթ Թարխան-Մոուրավի, Հայոց ցեղասպանությունը պետք է ճանաչենք, հարցազրույց: https://www.youtube.com/watch?v=ioH4nRtTzMc 281