MIDDLE EAST HISTORY POLITICS CULTURE XI-XII Middle East | Page 60
Կուսակցության ներսում խնդիրները սկսվեցին 1964 թ., երբ
Մուհամադ Ումրանը հարց բարձրացրեց Աբդ ալ-Նասերի հետ բա-
նակցությունները վերսկսելու վերաբերյալ: Այս տեսակետը բուռն
քննարկման առարկա դարձավ և խստորեն մերժվեց ալավի սպաների`
հատկապես Սալահ Ջադիդի կողմից, և կոմիտեի ճնշող մեծամաս-
նությունը անցավ Ջադիդի կողմը: Այժմ արդեն, երբ կոմիտեի նեսում
եղած ճեղքը այլևս հնարավոր չէր անտեսել, Ումրանն անցավ քաղա-
քացիական թևը և այնտեղ բացահայտեց «գաղտնի ռազմական կոմի-
տեի» գոյության և դրա ծրագրերի մասին: Այս իրադարձություններից
հետո կոմիտեն ստիպեց Ումրանին լքել Սիրիան, և նրան կարգեցին
Մադրիդում Սիրիայի դեսպան:
Աբդ ալ-Քարիմ ալ-Ջունդին մի անգամ այսպես բնութագրեց
Սալահ Ջադիդին և Ամին ալ-Հաֆեզին 17 . «Սալահ Ջադիդը հրետանու
հրամանատար է, ով երկար հետազոտում, գնահատում և հաշվարկում
է հնարավորությունները, չափում հարվածի անկյունը և հետո միայն
արձակում կրակոցը, իսկ Ամին ալ-Հաֆեզը հետևակային սպա է, նա
նվիրված է և քաջ, բայց նա բավարարվում է սուրը հանելով և «ուր են
նրանք» բղավելով» 18 : Սալահ Ջադիդը միշտ եղել է կազմակերպության
ուղեղը: Բոլոր ծրագրերի հեղինակային իրավունքը իրեն է պատ-
կանում, մինչդեռ Ամին ալ-Հաֆեզը եղել է այն միավորը, որը պիտի
իրականացներ կազմակերպության այստեղ` Սալահ Ջադիդի գաղա-
փարները: Ջադիդը Հաֆեզին պատրաստել էր` որպես ապագա առաջ-
նորդ, որը պիտի լիներ կուսակցության «տեսանելի» թևում և ծառայեր
կոմիտեի շահերին: Սակայն Ամին ալ-Հաֆեզը միշտ չէր, որ ցանկու-
թյուն ուներ ենթարկվելու և խոնարհ կերպով կատարելու թվացյալ «ճա-
կատային» դերը: Այստեղից էլ եկան նրանց տարաձայնությունները, և
Ումրանին հեռացնելուց հետո նրանք իրենց ջանքերն ուղղեցին միմ-
յանց դեմ: Այն առավել սրվեց 1965 թ. սեպտեմբերի Կասաբլանկայում
կայացած համաարաբական գագաթաժողովից հետո, որին Ջադիդը
չմասնակցեց 19 : Սակայն նրա բացակայությունը չխանգարեց նրան ալ-
Հաֆեզին մեղադրանք ներկայացնել Դամասկոս վերադառնալուց հետո
Կասաբլանկայում արված «սխալ արտահայտությունների» և «Սիրիան
Ամին ալ-Հաֆեզը իսլամի սուննի ճյուղի ներկայացուցիչն էր:
Van Dam N., նշվ. աշխ., էջ 14:
19 Ղարիբջանյան Գ., Սիրիական ուղղիչ շարժման առաջացման որոշ պատ-
ճառների շուրջ, 2001, էջ 30:
60
17
18