Ունգորը տալիս է հայկական ունեցվածքի բռնագրավման հետևյալ բաժանումը . ունեցվածք , որը հայտնվեց մասնավոր ձեռքերում և այն , որ մնաց պետության տնօրինության տակ 43 : Վերջինս նույնպես բաժանվում է քաղաքացիականի և զինվորականի : Զինվորականը պայմանավորված էր զուտ պատերազմով , օրինակ` հայերին պատկանող որոշ շենքեր զինվորական հիվանդանոցների վերածվեցին : Այլ շինություններ վերածվեցին բանտերի , ոստիկանատների , հանդիսասրահների , դպրոցների և հիվանդանոցների : Թալեաթի հրամանով բանտերի վերածվեցին հայերի կողմից « լքված » որոշ մեծ չափի շինությունները : Հատուկ քննության արդյունքում ընտրվեց , օրինակ , Այնթափի հայկական եկեղեցին , որը որպես բանտ գործեց մինչև 1970-ականները : Իզմիդում ամենաքիչը երեք համայնքային շինություններ վերածվեցին ոստիկանատների 44 :
Թաներ Աքչամը նույնպես նշում է , որ հայերի ունեցվածքի համատարած թալան է եղել , սակայն , ըստ նրա , իշխանությունները աշխատել են միջոցներ ձեռնարկել դրա դեմ . « հանձնաժողովներ են կազմել , դատարաններ հիմնել և դատել կողոպուտ իրականացնողներին , սակայն չեն կարողացել թալանի դեմն առնել » 45 : Աքչամը սխալմամբ պնդում է , որ թալանը չի եղել պետական քաղաքականություն : Սակայն փաստ է , որ հայերի ունեցվածքի բռնագրավումը կազմակերպելու և կանոնակարգելու համար թուրքական կառավարությունն ընդունել է մի շարք օրենքներ 46 : Ազգային տնտեսություն հիմնելու ծրագիրը 1915 թ .
43
Üngör U . and Polatel M ., նշվ . աշխ ., էջ 78 :
44
Նույն տեղում , էջ 82-83 :
45
Թաներ Աքչամ , Լքյալ գույքի մասին բոլոր օրենքներում թե ´ օսմանյան , և թե ´ հանրապետական կառավարություններն անընդհատ կրկնել են այն սկզբունքը , թե այդ ունեցվածքի իրական տերերը հայերն են , http :// akunq . net / am /? p = 26815
46
Առաջինը 1915 թ . մայիսի 28-ի ( հունիսի 10 ) Նախարարների խորհրդի հրամանգիրն էր` 34 հոդվածներով , որտեղ նշվում էր , որ հայերի թողած ունեցվածքը կբռնագրավվի պետության կողմից : Այն « օրինական կերպով » հայերից խլում էր իրենց նյութական վիճակը բարելավվելու որևէ հնարավորությունը կամ սեփականությունը տնօրինելու իրավունքը : Հատուկ հոդվածով ստեղծվում էր մարմին ՝« Լքյալ գույքի հանձնաժողովներ » ( Emval-ı Metruke
Komisyonları ), որը պետք է տնօրիներ հայերի անշարժ գույքը , հողը : Այն « հիմնավորելով » հայերի տեղահանությունը , նաև հաստատում էր , որ իրենց ունեցվածքին համարժեք վճարը տեղահանվողներին հետագայում ետ կտրվի : Կեսարիայում օրենքը ներկայացվել է հանրությանը հունիսի 15-ին Տրապիզոնում` հունիսի 26-ին ( The History of the Armenian Genocide : Ethnic Conflict from the 292