բնագավառներում աշխատանքները կազմակերպելիս կանացի յուրահատուկ մտածելաձևի ու տրամաբանության և դրանց համապատասխան արդյունավետ առաջարկներից օգտվելու , ինչպես նաև անմիջապես կանանց վերաբերող խմդիրներին ավելի ճիշտ լուծում տալու հնարավոությունից :
Խնդրի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս , որ կանանց աշխատուժի ավելի լայն ներգրավումը սահմանափակող գործոն է նաև այն , որ հաճախ կրթություն ստացած կանայք իրենց երկրներում համապատասխան աշխատատեղեր չեն գտնում , և , այդպիսով , կապիտալ ներդրումը մնում է չիրացված :
ՊԾԱԵՀԽ երկրներում կանանց կրթության հնարավորությունների և այդ ասպարեզում էական ձեռքբերումների հարցը պետք է քննարկել այդ երկրների զարգացման ընթացքի , պետական համակարգի առանձնահատկությունների հաշվառմամբ , տարբեր բնագավառներում իրականացվող բարեփոխումների և կանանց նկատմամբ խտրականության վերացմանն ուղղված քաղաքականության ու համապատասխան գործնական նախաձեռնությունների համատեքստում :
Ընդունելով կանանց կրթության կարևորությունը ՝ հարկ է նշել , որ այդ խնդրի կարգավորման հնարավորությունները , միջոցներն ու , բնականաբար , նաև արդյունքները մեծ չափով պայմանավորված են կանանց դասակարգային պատկանելությամբ , տարբեր դիրքորոշումների առկայությամբ և մի շարք այլ հանգամանքներով :
Կրթական համակարգի և դրանում կանանց լայն ներգրավման խնդիրն առանձնակի կարևորություն է ներկայացնում նաև իրենց հասարակությունների առաջադիմությամբ շահագրգռված ՊԾԱԵՀԽ երկրների համար և պատշաճ տեղ է զբաղեցնում դրանց զարգացման ծրագրերում : Վերջին տասնամյակներում այդ երկրների կառավարությունները խոշոր միջոցներ են տրամադրում կրթության համակարգի , հատկապես կանանց կրթության բարելավմանը , ինչն ապահովում է կանանց մասնակցությունը հասարակության զարգացման գործընթացին , և որի արդյունքներն ակնհայտ են :
Բերենք ՊԾԱԵՀԽ երկրներում այդ իրողությունը հաստատող տվյալներ :
ԱՄԷ-ի գիտատեխնիկական գործընթացներում կանանց զբաղվածությունը 1995 թ . կազմել է 23 %: Ընդհանուր կրթական մակարդակում կանանց թիվը 1975-1995 թթ . տղամարդկանց թվի հետ համեմատած ավելացել է 32 % -ով, իսկ բարձրագույն կրթության բնա-
181