"MENQ" (We) magazine. 22 | Page 88

անկախ երկրի պատանին Շուշան Գևորգյան/ ՀՀ Արագածոտնի մարզ Ինչ է ինձ հա­մար նշա­նա­կո­ւմ ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի լի­նե­լ ը Իմ կյան­քո­ւմ հպար­տա­նա­լու շատ ա­ռիթ­ներ ու­նեմ: Ես հպա­րտ եմ, որ ու­նեմ լավ ծնող­ներ, սր­տա­ցավ ըն­կեր­ներ, վայե­լո­ւմ եմ շր­ջա­ պա­տիս հար­գա­նքն ու սե­րը: Բայց ա­մ ե­նա­մ եծ հպար­տու­թյո­ւնս հայ լի­նե­լս է: Հպար­տու­թյո­ւնս կրկ­նա­պա­տկ­վո­ւմ է ա­մ են ան­գամ, երբ հի­շո­ւմ եմ մեր մեծ հայ­րե­նա­սե­րի` Խ. Ա­բո­վ յա­նի խոս­քե­րը. «Հայկ, Վար­դան, Տր­դատ, Լու­սա­վո­րիչ քնած տե­ղս էլ ինձ ա­սո­ւմ է­ին, որ ես ի­րա­նց որ­դին եմ….­թե Հայ­կա զա­վա­կն եմ ես, Նոյան թո­ռը, Էջ­մի­ած­նա որ­դին, դրախ­տի բնա­կի­չը….», ինքս էլ կա­վե­լաց­նեմ` մեր Եր­րո­րդ հան­րա­պե­տու­թյան` ա­զատ ու ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցին:­ Ես փոք­րիկ մաս­նի­կն եմ մի հի­նա­վո­ւրց ու բազ­մա­ չար­չար ժո­ղո­վ ր­դի, ո­րը ե­կել է դա­րե­րի խոր­քից, ան­ցնե­լով տան­ջա­լ ից ու եր­կա­րա­տև զար­գաց­ման ու­ղ ի` կեր­տել է իր հա­զա­րա­մյա պատ­մու­թյու­նը` բազ­մա­թիվ հե­րո­սա­կան է­ջե­րով, և աշ­խար­հո­ւմ հաս­տա­տել իր գոյու­թյան ի­րա­վո­ւն­քը, աշ­խար­հին ներ­կայա­ցել իր ու­րույն ու ինք­նա­տիպ դի­մագ­ծով: Յու­րա­քան­չյու­րիս սր­բա­զան պա­րտ­քը այս սո­ւրբ ու թան­կա­գին երկ­րի ար­ժա­նի զա­վակ լի­նե­լն է: Թան­կա­գին, ո­րով­հե­տև նախ­նի­նե­րիս թա­նկ ա­րյան գնով է, որ այ­սօր գոյու­թյո­ւն ու­նի հայ­րե­նի