"MENQ" (We) magazine. 22 | Page 87

անկախ երկրի պատանին Մելինե Մնացականյան/ Երևան Ինչ է ինձ հա­մար նշա­նա­կո­ւմ ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի լի­նե­լ ը Ա­մ են մա­րդ այս աշ­խա­րհ է գա­լ իս և իր ծնո­ւն­դ ով նշա­նա­վո­րո­ւմ է տար­վա այդ օ­րը: Իմ դեպ­քը հա­կա­ռա­կն է, իմ ծնն­դ յան օ­րը հայ մար­դ ու հա­մար ա­մ ե­նան­շա­նա­վոր օ­րե­րից է, և օրն այդ ինչ է ծնել` Հայաս­տա­նի ան­կա­խու­թյան օ­րը` մայի­սի 28-ը: Հա­ զա­րա­մյակ­ներ հայ ժո­ղո­վո­ւրդն ա­րյո­ւն է թա­փել բաղ­ձա­լ ի ան­կա­խու­թյան հա­մար, ո­րը ձե­ռք է բե­րել 1918 թվա­կա­նին: Այդ օ­րը ե­րա­զան­քի, հույ­սի, սպաս­ման և պայ­քա­րի օրն է, ո­րով պատ­մու­թյու­նը հաս­տա­տեց, որ հայը կա­րող է ու­նե­նալ ան­կա­խու­ թյո­ւն: Ի­հար­կե, Ա­ռա­ջին ան­կախ հան­րա­պե­տու­թյու­նը, ա­վաղ, կա­րճ կյա­նք ու­նե­ցավ, բայց այ­սօր իմ եր­կի­րը նո­րից ան­կախ է, ա­զատ և աշ­խար­հի պե­տու­թյո­ւն­նե­րի կող­քին ու­նի իր հաս­տա­տո­ւն տե­ղ ը: Հպա­րտ եմ, որ հայ եմ, Նոյի թո­ռը, այն սո­ւրբ հո­ղ ի ծնո­ւն­դը, որ­տե­ղ ից սկս­վեց մա­րդ­կու­թյան եր­թը: Սի­րտս հպար­տու­թյու­նից փք­վո­ւմ է, երբ գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի աս­պա­րե­զո­ւմ հայե­րն ա­ռա­ջին դիր­քե­րո­ւմ են հայտն­վո­ւմ: Քայ­լո­ւմ եմ իմ չք­նաղ Եր­ևա­նո­ւմ` սփյո­ւռ­քա­հայի հի­աց­մո­ւն­քով ու սի­րով և չեմ պատ­կե­րաց­նո­ւմ ինձ ա­ռա­նց Հայաս­տա­նի: Ինձ թվո­ւմ է, որ որբ է այն հայը, ով հե­ռու է երկ­րից, և մե­ջս Չա­րեն­ցի տո­ղ ը հաս­տա­տո­ւմ է այդ ճշ­մար­տու­թյու­նը`­ Ես հաշ­ման­դամ ու խե­լա­գար­ Ու հա­վ ի­տյան վտա­րան­դի:­ Օ­տա­րու­թյու­նը թա­խիծ է, կա­րոտ ու տա­ռա­պա­նք: Իսկ ես ու­ժեղ եմ, եր­ջա­նիկ, ո­րով­հե­տև իմ հայ­րե­նի­քո­ւմ եմ, իմ հոր մոտ: 2 (22) 2013 87