"MENQ" (We) magazine. 22 | Page 89

անկախ երկրի պատանին Նարեկ Սիմոնյան/Երևան Ինչ է ինձ հա­մար նշա­նա­կո­ւմ ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի լի­նե­լ ը Ի­նչ վեհ է հն­չո­ւմ` ան­կախ Հայաս­տան...­ Ես շատ հպա­րտ եմ  և ու­րախ, որ իմ ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի եմ: Այն Հայաս­տա­նի, որ­տեղ ծն­վել  և մե­ծա­ցել եմ, որ­տեղ ան­ցել է իմ ման­կու­թյու­նը, և ան­ցնո­ւմ է պա­տա­նե­կու­թյու­նը, որ­տեղ պի­տի ան­ցնի ե­րի­տա­սար­դ ու­թյու­նը և, ին­չու ոչ, ծե­րու­թյու­նը: Հայաս­տա­նո­ւմ են ծն­վե­լու իմ ե­րե­խա­նե­րը, և ես կաշ­խա­տեմ այն­պես դաս­տի­ա­րա­կել ի­րե­նց, որ նրա­նք ան­չափ սի­րեն ի­րե­նց հայ­րե­նի­քը, հո­ղ ը, ջու­րը, ա­մ են ծա­ռն ու ծա­ղ ի­կը, հայ ժո­ղո­վ ր­դին, որ կյան­քը չխ­նայե­լով, ա­րյան գնով հա­սավ այ­սօր­վա ան­կա­խու­թյա­նը:­ Ես, լի­նե­լով ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի, ու­նեմ մեծ ցան­կու­թյո­ւն, և վեր­ջա­պես պար­տա­վոր եմ, ապ­րել ու աշ­խա­տել Հայաս­տա­նո­ւմ, շե­նաց­նել և բար­գա­վա­ճեց­նել մեր եր­կի­րը, հպար­տա­նալ ու գնա­հա­տել մեր բո­լոր նվա­ճո­ւմ­նե­րը և մի­շտ հի­ շել, թե ինչ­պի­սի ճա­նա­պա­րհ է ան­ցել բազ­մա­չար­չար հայ ժո­ղո­վո­ւր­դը նախ­քան այժ­մյան ան­կախ եր­կի­րն ու­նե­նա­լը:                                                          ­Սի­րո­ւմ եմ քեզ, իմ Հայաս­տան: 2 (22) 2013 89