"MENQ" (We) magazine. 22 | Page 85

անկախ երկրի պատանին Անգելինա և Ռուբեն Մելիքյաններ/ ՀՀ Գեղարքունիքի մարզ Ինչ է ինձ հա­մար նշա­նա­կո­ւմ ան­կախ Հայաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի լի­նե­լ ը Ես շատ հպա­րտ եմ, որ ապ­րո­ւմ եմ Հայաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նո­ւմ: Ես շատ եմ սի­րո­ւմ իմ եր­կի­րը և չեմ ու­զո­ւմ իմ հա­ րա­զատ երկ­րից մեկ­նել ու­րիշ եր­կիր և ան­վե­րա­դա­րձ մնալ այն­տեղ: Ես շատ ու­րախ եմ, որ Հայաս­տա­նը ան­կախ է և ան­կախ էլ կմ­նա: Չնայած Հայաս­տա­նի հո­ղե­րի մի մա­սը գեր­ված է, բայց հու­սով եմ, որ կգա ժա­մա­նակ, ու մեր երկ­րի հո­ղե­րը նո­րից մե­րը կլի­նե­ն՝ Մեր Ա­րա­րա­տը, Ա­նին, Վա­նը, Ախ­թա­մա­րը...­Հայաս­տա­նը ան­կա­խա­ցել է 1918 թվա­կա­նի մայի­սի 28-ին: Ա­վե­ լաց­նեմ նաև, որ ես ծն­վել եմ իմ երկ­րի ան­կա­խու­թյան օ­րը, այ­սի­նքն`­մայի­սի 28-ին: Ես հպա­րտ եմ, որ ծն­վել եմ հե­նց այդ օ­րը: Ես ա­զա­տու­թյան զա­վա­կն եմ և կրծ­քով պի­տի պա­շտ­պա­նեմ իմ ա­զատ հայ­րե­նի­քը: Անգելինա Մելիքյան 2 (22) 2013 85