անկախ երկրի պատանին
Ինչ է ինձ համար նշանակում անկախ Հայաստանի քաղաքացի լինելը
Նրանք ծնվել են մայիսի 28-ին ՝ Հայաստանի անկախ հանրապետության հռչակման օրը: Հենց այդ օրն էլ նշելու են իրենց 16-ամյակը և դառնալու են Հայաստանի Հանրապետության լիիրավ քաղաքացի: Նրանք երիտասարդ են, նպատակասլաց և պատվախնդիր, իսկ ամենակարևորը ՝ նրանք ազատ են, քանի որ ծնվել են ազատ երկրում:
Հ. Գ. Երբ նախապատրաստում էինք այս ծրագիրը, անսպասելիորեն իմացանք, որ մասնակիցներից մեկի կրտսեր քույրը նույնպես ծնվել է մայիսի 28-ին, և նա ունի իր ուրույն կարծիքը, թե ինչ է անկախ պետության քաղաքացի լինելը:
Ծրագրին աջակցել է ՀՀ կրթության և գիտության նախարարությունը:
Ինչ է ինձ հա մար նշա նա կո ւմ ան կախ Հայաս տա նի քա ղա քա ցի լի նե լը
Ան կա խու թյո ւն ու նե նա լու ան հո ւն ցան կու թյան շնոր հիվ ես ծն վել եմ ան կախ Հայաս տա նի գար նա նը: Մի նչև լույս աշ խա րհ գա լը մեր տա նը բո լո րը կա րո տով տեն չա ցել են ինձ, ժա մե րով սպա սել հի վան դա նո ցի դռա նը: Իսկ ան կա խու թյան ծնո ւն դին մի գեր դաս տան չէ, որ սպա սել է: Եվ ոչ էլ ժա մե րով են սպա սել կամ օ րե րով: Նրան տեն չա ցել են եր կար ու ան վե րջ գի շեր նե րի ըն թաց քո ւմ, ա րյու նա հեղ մար տե րից մեռ նող զին վո րի վեր ջին հա ռա չո ւմ, օ տա րու թյան մեջ հայոց կռո ւն կին սպա սող պան դուխ տի եր գե րո ւմ, հայ ֆի դայու ինք նա զո հա բեր ման եր գե րո ւմ... Իմ ծնո ւն դը մեր տան հա մար եր ջան կու թյո ւն ու լույս է, քո ծնո ւն դը ա վե տիս է դար ձել մի ժո ղո վր դի, ցե ղի գոյու թյան առ հավատ չյա, դա րա վոր իղ ձե րի ի րա կա նա ցո ւմ: Իմ ան կախ ու ա զատ հայ րե նիք, ես վայե լո ւմ եմ քո ա զա տու թյո ւնն ու ան կա խությու նը, ցան կա լի խա ղա ղու թյու նը, և կրկ նա պա տկ վո ւմ է սե րս առ հայ րե նիք, ու որ պես պատ գամ, որ պես եր դո ւմ հն չեց նո ւմ եմ, որ կգան օ րեր, երբ ես, ի պա տաս խան սի րո, ա զա տու թյան, սե փա կան գոր ծով նպա ստ կբե րեմ քեզ, քո բար գա վաճ մա նը... Հայ րե նի քը չեն ընտ րո ւմ, ինչ պես չեն ընտ րո ւմ ծնող նե րին, ուս տի, ե թե ու զո ւմ ես, եր կի նք կդառ նամ` աչ քե րո ւմս աստ ղեր, ե թե ու զո ւմ ես... Ու զես թե չու զես, հայ րե նիք իմ վեհ, մեկ է, չեմ կա րող տալ այն ա մե նը, ին չին հի րա վի ար ժա նի ես: Կու զե ի հպար տա նալ քո հաց ու հո ղով, քա րաշ խար հով, հան ճար նե րով, քո ՝ ՙաշ խա րհ ներ կա շա ռած խոս քե րո վ, քո` աշ խար հը նվա ճած զա վակ նե րով: Կու զե ի մշ տա պես պար ծե նալ քո հե րո սա կան ան ցյա լով, հա րո ւստ ներ կայով ու լու սա պայ ծառ ա պա գայով: Իմ ա զատ հայ րենիք, քեզ հետ քո ա զատ զա վա կն է խո սո ւմ, որ սի րո ւմ է քո պե տա կա նու թյո ւնն ու քո դրո շը, քո օրհ նե րգն ու զի նան շա նը: Մե նք քեզ ան նկա րագ րե լի կո րո ւստ նե րի գնով ձե ռք բե րե ցի նք, ու դու ինձ հա մար իմ ա րյան պես թա նկ ես: Ու ես` տա սն հին գա մյաս, վա խե նո ւմ եմ քեզ հա մար, ու զո ւմ եմ, որ հա սու նա նաս ու հզո րա նաս, ցի րու ցան զա վակ նե րիդ հա վա քես շո ւրջդ, որ դի նե րիդ ար տա գաղ թը կան խես, օ րի նա վոր լի նես և օ րի նա կե լի... Ի նձ ըն դա մե նը մի տո ւն կամ գեր դաս տան է սպա սել, քեզ` մի ժո ղո վո ւրդ: Ես մի օր գնա լու եմ, իսկ դու հա վե րժ մնա ցող ես: Շնոր հա կալ եմ, որ ինձ ի րա վո ւնք ես տվել հպար տա նա լու քե զա նով, իմ` Ռու բեն Մե լի քյա նի հայ րե նիք, իմ Մայր Հայաս տան:
Ռուբեն Մելիքյան
2( 22) 2013
84