"MENQ" (We) magazine. 22 | Page 70

լեգենդներ ԱՐԱՄ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԴԻՐԸ նյութը` Անուշ Ամսեյանի Արամ Մանուկյան (1879 - 1919) Հայ ազ­գային-ա­զա­տագ­րա­կան պայ­ քա­րի պատ­մու­թյան մեջ շատ են հե­րո­ սա­կան ու նվի­րյալ ան­հատ­նե­րը, ո­րո­նք ի­րե­նց ապ­րած կյան­քով նվա­ճել են մեր ժո­ղո­վ ր­դի սե­րն ու ակ­նա­ծան­քը, դար­ ձել ա­ռաս­պել: Սա­կայն այդ հրա­շա­լ ի փա­ղան­գի մեջ կա մե­կը, ո­րի դե­րը մեր նո­րա­գ ույն պատ­մու­թյան մեջ դժ­վար է գնա­հա­տել: Ար­տա­կա­րգ հա­մ ե­ստ, բայց ներ­քին հզոր ու­ժով ու հո­ւժ­կու կամ­ քով օժտ­ված այդ նվի­րյա­լ ի ու­սե­րին էր դր­ված մի ան­նկա­րագ­րե­լ ի ծա­նր և «ա­նի­րա­գ որ­ծե­լ ի» ա­ռա­քե­լու­թյո­ւն՝ կազ­ մա­կեր­պել հայո­ց՝ դա­րե­րով կո­րց­րած պե­տա­կա­նու­թյան վե­րա­կա­նգ­նու­մը, դառ­նալ այդ նո­րաս­տե­ղծ պե­տու­թյան հիմ­նա­սյու­նը՝ իր շո­ւր­ջը հա­մա­խմ­բե­լով ան­կա­խու­թյան գա­ղա­փա­րով տո­գ որ­ ված բո­լոր խան­դա­վառ հո­գի­նե­րին: Ա­րամ Մա­նու­կ յա­նը, բո­ւն 2 (22) 2013 70 ա­նու­նով Սար­գիս (Սեր­գեյ) Հով­հան­ նի­սյան, ծն­վել է 1879 թ. Ղա­փա­նի շըր­ ջա­նի Զեյ­վա գյու­ղո­ւմ, կր­թու­թյո­ւնն ստա­ցել նախ Շու­շի­ի Ա­գ ու­լեց­վոց ծխա­ կան, ա­պա թե­մա­կան դպ­րոց­նե­րո­ւմ: Այդ տա­րի­նե­րին մշա­կու­թային կե­նտ­ րոն Շու­շին, որ­տեղ թևա­ծո­ւմ է­ին թարմ­, ժա­մա­նա­կա­կից գա­ղա­փար­ներ, և հատ­ կա­պես Թե­մա­կան դպ­րո­ցը, որ­տեղ տի­ րա­պե­տող է­ին Դաշ­նակ­ցու­թյան ազ­դե­ ցու­թյո­ւնն ու ազ­գային-ա­զա­տագ­րա­կան ո­գին, դար­ձել է­ին հայ ե­րի­տա­սա­րդ սե­ րն­դի հայ­րե­նա­սի­րա­կան դաս­տի­­արա­ կու­թյան կե­նտ­րոն­նե­րից մե­կը: Հե­նց այս­տեղ էլ ձևա­վոր­վո­ւմ է ե­րի­տա­սա­րդ Ա­րա­մի ու նրա դպ­րո­ցա­կան ըն­կեր­նե­ րի՝ ա­պա­գա Վա­նա Իշ­խա­նի (Նի­կո­ ղոս Պո­ղո­սյան, Օ­դա­բա­շյան), Մե­նա­կի (Ե­գ ո­րԱ­ռս­տա­մյան), Ի­սա­ջա­նի (Ա­ռա­ քե­լ յան) և շատ ու­րիշ­նե­րի՝ պայ­քա­ րող հայոր­դ ու տե­սա­կը, նա­խա­նշ­վո­ւմ նրանց կյան­քի ու­ղ ին: Հե­ղա­փո­խա­կան գա­ղա­փար­նե­րը և ցույ­ցե­րին մաս­նակ­ ցե­լը պատ­ճառ են դառ­նո­ւմ դպ­րո­ցից Ա­րա­մի ու նրա ըն­կեր­նե­րի հե­ռաց­ման հա­մար: Նրա­նք ըն­դ ո­ւն­վո­ւմ են Եր­ևա­ նի թե­մա­կան դպ­րոց: 1901թ-ին ա­վար­ տե­լով դ­պրո­ցը՝ Ա­րա­մ ն ըն­կեր­նե­րի հետ ան­մ նա­ցո­րդ ու ինք­նա­մո­ռաց նետ­վո­ւմ է ա­զա­տագ­րա­կան ու հե­ղա­փո­խա­կան պայ­քա­րի հնո­ցը: Նրան 1902 թ. կա­րե­ լի էր տես­նել Բաք­վո­ւմ՝ որ­պես դաշ­նակ­ ցա­կան գոր ­ծիչ, 1903 թ-ին Գան­ձա­կո­ւմ՝ ե­կե­ղե­ցա­կան կալ­վա­ծք­նե­րի բռ­նագ­ րավ­ման օ­րե­րի­ն՝ ինք­նա­պա­շտ­պա­նու­ թյո­ւն կազ­մա­կեր­պե­լու հա­մար: Մի­նչև 1904 թ. մաս­նակ­ցո­ւմ է նաև Կար­սո­ւմ կա­տար­վող աշ­խա­տա­նք­նե­րի­ն՝ զեն­քի պատ­րա­ստ­մա­նը, զի­նա­տար խմ­բե­րի նա­խա­պատ­րա­ստ­մա­նը ու դրա­նց Եր­