Czym się zajmujemy
HCNZ posiada własną przestrzeń do organizowania wystaw, autorskie programy edukacyjne dostosowane do nowozelandzkich programów nauczania. Prowadzimy działalność edukacyjną opracowując materiały mające na celu ułatwienie nowozelandzkim edukatorom przekazywanie treści poświęconych Holokaustowi, organizujemy szkolenia dla nauczycieli i studentów. Nagrywamy, zbieramy i udostępniamy świadectwa Ocalonych, prowadzimy działalność badawczą, edukacyjną, wydawniczą oraz orędowniczą. Dwa razy w roku HCNZ wysyła edukatorów z Nowej Zelandii do Yad Vashem, by tam rozwijali się zawodowo oraz dostarcza im wsparcia, dzięki któremu mają możliwość poznania najlepszych sposobów przekazywania wiedzy na temat Holokaustu w ramach szkolnych programów nauczania w całym kraju.
Ponadto, w HCNZ organizowane są wydarzenia, pokazy, obchody oraz przemówienia, których celem jest promowanie upamiętnienia oraz zrozumienia skutków Holokaustu oraz lekcji, jakie pozostają nadal aktualne dla społeczeństwa. Jesteśmy orędownikami Praw Człowieka, promujemy edukację o tych prawach stanowiącą podwaliny liberalnego, demokratycznego i inkluzyjnego społeczeństwa.
Niedawno podjęliśmy się nowej inicjatywy zatytułowanej „Na czele: Prawa Człowieka – seria wystąpień Orędowników Praw Człowieka”. Wydarzenie zapoczątkuje Profesor Gillian Triggs swoim przemówieniem w sierpniu 2018.
Chris Harris, nasz Narodowy Dyrektor ds. Edukacji, zaangażowany jest w działania edukacyjne na terenie całej Nowej Zelandii oraz we współpracę z naszą grupą wolontariuszy edukacyjnych oraz przedstawia prezentacje adresowane do studentów i osób dorosłych poza naszym Centrum. Nowozelandzkie Centrum Holokaustu podjęło się także kontynuacji specjalnego projektu zapoczątkowanego przez Moriah College, małą szkołę podstawową dawniej mieszczącą się w ramach Centrum Społeczności Żydowskiej w Wellington – Miejsce Pamięci Nowozelandzkich Dzieci Holokaustu.
W 2008 roku dyrektor szkoły Justine Hitchcock wraz ze swoimi uczniami w wieku od 5 do 12 lat rozpoczęła akcję zbierania 1,5 miliona guzików, które miały pomóc zrozumieć i zilustrować, jak ogromna liczba dzieci zginęła w trakcie Holokaustu oraz stworzyć pomnik będący wyrazem pamięci o nich wszystkich. Dzięki wsparciu z całego świata, uczniowie Moriah College zebrali 1,5 miliona guzików, które przekazano Centrum Holokaustu, by to stworzyło wspomniany pomnik, zapewniając tym samym spełnienie zadania postawionego sobie przez szkołę, która niestety została zamknięta. Projekt Pomnika obejmuje dwanaście wsuwanych pod siebie stołów o różnych rozmiarach. Na pierwszym, najmniejszym stoliku znajduje się jedna świeczka, na kolejnym jeden guzik symbolizujący jedno dziecko. Każda następna część jest większa i leży na niej więcej guzików, a całość tworzy bardzo emocjonalny i wzruszający przekaz. We współpracy z centrum, lecz poza jego terytorium, stworzony zostanie komponent edukacyjny dostarczający angażującego historycznego oraz współczesnego materiału kontekstowego. Pomnik będzie przemierzał cały kraj po to, by na koniec stać się stałym elementem upamiętnienia ofiar Holokaustu.
W tym roku w HCNZ przedstawiona została wystawa poświęcona Annie Frank – Pozwólcie mi być sobą, historia życia Anny Frank. Dzięki wsparciu wielu hojnych sponsorów, wystawa przebyła drogę z Amsterdamu do Nowej Zelandii. Zaprezentowano ją już w Auckland, teraz można ją zobaczyć w Wellington, a następnie w latach 2018-2020 odwiedzi wiele miast i regionów w całym kraju. Sprowadzenie wystawy poświęconej Annie Frank do Nowej Zelandii to bardzo ważny sposób zilustrowania prawdy o Holokauście, tym bardziej, że historia Anny Frank pozostaje wymowna dla osób w każdym wieku. Życie Anny to nie tylko historia jednej dziewczyny, ale bardziej ogólnie wszystkich młodych ludzi cierpiących z powodu działalności Nazistów narzucających to, jak powinniśmy traktować siebie nawzajem, a zapiski Anny są wciąż aktualne obecnie w kontekście tego, co młodzi ludzie nazywają przemocą i prześladowaniem między rówieśnikami. Dla starszych pokoleń wychowanych na historii życia Anny jest to opowieść, którą dobrze pamiętają i do której wciąż się odwołują, jako że posiadają także własne wspomnienia i doświadczenia