N’eylerse Güzel Eyler
Fatih Duman
İnsan değişir kâri. Hem de çok değişir
hatta hep değişir. Lakin hakikat değişmez,
değiştirilemez. Hakikatin ne olduğunu
uzun uzun anlatacak değilim zaten
biliyorsundur sen. Benim şimdilerde
zihnimde seğirip duran düşüncem;
değişmek. Bir çıban gibi bazı vakitler tatlı
tatlı kaşınan ve bazı vakitler de canımı
yakan bir çıban.
Kabul etmek zor oluyor bazen bunu.
Değişmek ve değişmiş insanları görmek
acı veriyor. Aslında tam olarak söylemeye
çalıştığım yabancılaşmak, başkalaşmak,
reddetmek… Ne tuhaf, insan bazen kendi
hakikatine
yabancı
kalıyor.
Kendi
mahallesini tanımıyor, kendi evini
bulamıyor, her vakit açan anahtar kapıya
uymuyor. Böyle bir ahvalde suç ne
mahallede ne hanede ne anahtarda ne de
kapıda. İnsan değişiyor ve yabancılaşıyor
bence. Hamuruna katılan mayayı
reddediyor, yağmur olup düşüyor bulutu
reddediyor…
Aslında bunlar benim zannettiklerim biraz
da. Zira geçenlerde bizim mahallenin
kahvehanesinde çay içerken mahallemizin
abisinden dinlediğim sözler yanıldığımı,
hata ettiğimi ya da en azından eksik
anladığımı düşündürdü bana.
Anlatayım…
Kahvehanenin sokağa en yakın masasında
oturup da demli çaylarımızı yudumlarken
birkaç şey söyledikten sonra;
21