Lourier Eerste Uitgawe 2018 LOURIER TWEEDE UITGAWE DESIGN 2 met fotos

graad 8 ‘N DAG UIT DIE OË VAN ‘N GRAAD 8-GROENTJIE Deur Sherine van Zyl Ek word wakker en trek my asemrowende grys, knie- lengte skoolrok aan met my pragtige blink swart skool- skoene. Ek teken my verpligte unibrow en snorbaard op en kry my melkies en kosblikkie. Toe is ek reg vir die dag! Ek klim in die kar en hier gaan ons! Ek het so ‘n snaakse gevoel binne my maag wat ek nie kan verduidelik nie; my ma sê dis spanning of so iets… Wat dit beteken, weet ek nie! O vrek! Net soos ons die tronkhekke binnegaan, besef ek dat ek nie my naambordjie gevat het nie en die snaakse gevoel binne my raak net erger. Die prefekte! Wat gaan hulle sê?! Ek kry my sak, gevul met AL my boeke, net ingeval ek die ander nodig het. Soos ek die lang pad boom toe aandurf, stap ek verby al wat ‘n prefek is en met die spanning en al, skep ek nuwe individue - Kyla van Heerden, Bradley Schoeman, Sherine du Toit en Anje van Zyl. Ek kon nie dadelik verstaan hoekom hulle my so vreemd aankyk en net omdraai en loop nie, totdat ek by my handtekeninglys kom en sien… Ek het my boom gevind en met alle selfbewustheid oor my vergete naambordjie, my tas neergesit en saam met my maatjies gaan besluit oor wie van die prefekte se handtekeninge ons vandag gaan vra. Die klok lui en ons kyk dadelik op ons dagroosters in watter klas ons al weer is en vind ons ry. Die vreemde oom met die grys baard- as ek reg kan onthou, is dit die skoolhoof- praat met ons oor iets van n trein en ‘n passasier. Die vreemde gevoel binne my maag het my nie toegelaat om die res van die storie te hoor nie, maar ek was seker ek sou dit een of ander tyd weer hoor. Ons het na ons klasse toe verdaag, waar ons som- mer na die eerste periode toe gegaan het: Wiskunde. Aan die einde van hierdie periode was ek totaal en al moeg vir x’e en y’e en sommer vir die res van die alfabet ook. Ons volgende periode was ‘n toesigperi- ode en was dit nou vir jou ‘n raaisel! Na ‘n rondwalery in albei gange en ‘n in-en-uitlopery by omtrent 20 klasse, het ons ons toesigklas gekry- klaskamer 32 (Juffrou Dreyer se klaskamernommer). Ek kon nie die graad 11’s se reaksie verstaan toe die juffrou ons die klaskamernommer gee nie, maar ons almal het toe soos eendjies na die Skeinatblok marseer. Dis eers toe ek vir Juffrou vra hoe laat dit is, toe ek die graad 11’s se reaksies verstaan. Na ‘n periode wat soos ‘n eeu gevoel het, het die klok vir pouse gelui. Ek kry toe vinnig my kosblikkie en loop reguit saal toe, waar ons die skoollied probeer sing het. Net toe ek dink ons kry dit uiteindelik reg, word daar vreemd na ons gekyk asof ons die ritme heeltmal verkeerd kry. Die volgende drie periodes het verbasend vinnig verby gegaan totdat een van die juffrouens my na ‘n ander klas gestuur het om ‘n boodskap oor te dra. Ek was heeltmal gewillig totdat ek die klaskamer bin- negaan en ‘n hele klas vol matrieks se oë na my sien staar met verwagting. ‘’n Grappie!?”, het ek vir myself in spanning gevra. Ek het soos een van daardie wit standpilare voor hulle gestaan, totdat die juffrou my van my vrees verlos het. Tweede pouse het gekom en ek en my vriendinne het probeer om handtekeninge te kry. Na ‘n paar minute van moed bymekaar skraap, het ek besluit om die een prefek te gaan vra. Als het glad verloop totdat ek my liefde aan een van die prefekte se kêrels moes gaan verklaar. Ek het dit toe gaan doen, maar het haar heeltemal vir die res van die pouse vermy. Voor ek my oë uitgevee het, was die skooldag verby en het ek my op pad huis toe gevind. Ek weet die dae is stresvol, maar ek glo dat ek dit als sal onthou die dag wat ek vir die laaste keer by hierdie skool uitloop.

Lourier Eerste Uitgawe 2018 LOURIER TWEEDE UITGAWE DESIGN 2 met fotos | Page 11