Ona – wspiera go, błaganiem próbuje zażegnać konflikty, gotowa jest do wypełniania obowiązków, nawet jeśli ceną będzie poświęcenie własnych marzeń, planów i życiowych celów. On lubi zabawę, pragnie wolności, ceni sobie niezależność, autonomię. Każde z nich, zmęczone kłótniami i niespełnionymi oczekiwaniami, chce od związku dwóch rzeczy: życia razem i jednoczesnego bycia osobno. Bez alkoholu i narkotyków odczuwają emocjonalny, wewnętrzny przymus trwania w toksycznej relacji. Są uzależnieni od siebie. To sygnał, że łączy ich związek koluzyjny, w którym euforia miesza się z lękiem i chronicznym cierpieniem.
ODROBINA HISTORII
Orfeusz, król Tracji, swoją grą na lirze i śpiewem oczarował cały świat. Ludzie, zwierzęta, przyroda wsłuchiwały się w dźwięki, jakie wygrywał on na swojej lutni. Niezwykłe umiejętności, które posiadał sprawiły, że zakochała się w nim Eurydyka, drzewna nimfa o wyjątkowej urodzie. Po pewnym czasie para postanowiła się pobrać. W małżeństwie każdą wolną chwilę zakochani spędzali wspólnie, zapominając o otaczającym ich świecie. Pewnego dnia Eurydyka, ukąszona przez żmiję, zmarła. Śmiertelny jad zabił małżonkę Orfeusza, ale nie zakończył miłości do oblubienicy. Zrozpaczony król zszedł za nią do Hadesu. Swoim talentem zjednał sobie Charona, który zgodził się uwolnić Eurydykę i oddać w ręce władcy. Zakochanym pozwolono powrócić na ziemię do świata żywych pod pewnym warunkiem. Spełnienie go okazało się niemożliwe, a kochanków bezpowrotnie rozdzieliła śmierć.
Życie pisze podobne historie o zakochanych, a ich akcja rozgrywa się w domowym zaciszu. Istnieją pary, które na pozór łączy miłość romantyczna, idealna, bezwarunkowa, pełna poświęceń i wyrzeczeń. Osoby takie, jeszcze zanim znalazły ukochanego partnera, odczuwają chroniczny brak poczucia bezpieczeństwa, miłości i uznania, które wynika z pustki i tęsknoty za akceptacją.
Orfeusz i Eurydyka są parą, której wydaje się, że mogą wspólnie pokonać to wszystko co na ziemi jest doczesne, nawet samą śmierć. Dla nich miłość to konieczny do spełnienia warunek, a przede wszystkim obowiązek, gdzie szczęście partnera przedkłada się nawet nad własne życie. Iluzoryczność takiego myślenia jest dość oczywista, jednak w pułapkę uzależnienia od miłości wpada współcześnie wiele osób. Mity o miłości, podobnie jak baśnie, bajki, historie filmowe czy piosenki, zbyt często utwierdzają w stereotypowym przekonaniu, iż on, podobnie jak król Orfeusz, ma lśnić w blasku słońca, grając i urzekając. głównymi raniącymi, są same zakochane w sobie osoby.
Miłość była, jest i prawdopodobnie będzie najczęściej i najchętniej podejmowanym tematem.