Ինչպե՞ս
կկիրառեիք
Ձեր
փորձը
Հայաստանում: Ի՞նչ կներմուծեիք կամ
կփոխեիք:
- Կարծում եմ՝ ճարտարապետությունը
երբեք անկախ չի եղել քաղաքակա-
նությունից: Այսօր ընդհանրապես չի կարելի
համեմատել Եվրոպայում և Հայաստանում
գոյություն ունեցող ճարտարապետական
ու
շինարարական
մոտեցումները:
Եվրոպայում հիմնական շեշտը դրվում է
էկոլոգիական,
էներգետիկ
առումով
չեզոք
շինարարության
ու
ճարտարապետության
վրա:
Նորմերն
այն աստիճան խստացված են, որ շենքը՝
որպես ինքնուրույն օբյեկտ, կարողանա
ինքնուրույն
աշխատել
նվազագույն
էներգետիկ ծախսով, այսինքն՝ վառե-
լիքը, էլեկտրականությունը քիչ սպառվի
և օգտագործվի արևային էներգիան:
Ջրօգտագործման տեսանկյունից կրկին
գոյություն ունեն շատ խիստ նորմեր: Նոր
շինությունները,
օրինակ,
պարտադիր
պետք է ունենան հորեր, որտեղ հավաքվում
է անձրևաջուրը և ֆիլտրերով զտվելուց
հետո
օգտագործվում
կենցաղային
նպատակով՝ լվածքի կամ ջրահեռացման
համար:
Այսօր մարդիկ մտածում են՝
ինչպես փոքր միջոցներով հասնել մեծ
արդյունքների: Սկզբում ներդրումները
շատ են լինում, բայց, ի վերջո, շահում ես:
Պետությունն էլ իր հերթին աջակցում է,
սուբսիդիաներ է տրամադրում շինարարին,
որպեսզի այդ ամենը իրագործելի լինի,
քանի որ արևային վահակները, օրինակ,
լրացու-ցիչ ծախսեր են: Հայաստանում
չկան այդ նորմերն ու չափանիշները: Չի
գործում անգամ շատ պարզ մի ստանդարտ:
Բելգիայում կառուցվող շենքի պատերը,
օրինակ, պարտադիր ունենում են 10 սմ
հաստություն, իսկ շուտով կընդունվի 12
և 15 սմ ստանդարտը: Սա նշանակում է,
որ ձմռանը տունը կարելի է շատ արագ
տաքացնել, իսկ ամռանը՝ հովացնել,
այսինքն՝ շենքը նվազագույն էներգիայի
հաշվին քեզ ապահովում է կոմֆորտով: Իսկ
Հայաստանում այս հարցը շատ արդիական
է, որովհետև ամառները մեզ մոտ շոգ են,
իսկ ձմեռները՝ ցուրտ:
Ո՞վ
է
Ձեզ
համար
իդեալական
պատվիրատուն:
- Իդեալական պատվիրատուն լավա-
տեղյակ պատվիրատուն է: Ես ավելի մեծ
հաճույքով եմ աշխատում կանանց հետ,