07 .
ԱՆՈՒՇ
ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ . ԱՅՍՕՐ ՄԱՐԴԻԿ ՄՏԱԾՈՒՄ ԵՆ ՝ ԻՆՉՊԵՍ ՓՈՔՐ ՄԻՋՈՑՆԵՐՈՎ ՀԱՍՆԵԼ ՄԵԾ ԱՐԴՅՈՒՆՔՆԵՐԻ
Ինչպե ՞ ս եղավ , որ տեղափոխվեցիք Բելգիա : - 1990-ականներին իրավիճակը Հայաստանում շատ վատ էր , և ճարտարապետի մասնագիտությամբ չէի կարողանում աշխատանք գտնել հայրենիքում : Ընկերներիցս մեկի հետ որոշեցինք արվեստագետների գործեր արտահանել Բելգիա և վաճառել այնտեղ ՝ փորձելով ճանաչելի դարձնել հայկական գեղանկարչությունը արտասահմանում : Սակայն Բելգիայում արվեստագետներն ու քանդակագործները նույնպես իրենց գործերը վաճառելու լուրջ խնդիրներ ունեն , և այդպես մեր ձեռնարկած գործը ձախողվեց : Հետո հանդիպեցի ապագա ամուսնուս ու այնպես ստացվեց , որ 1999թ . տեղափոխվեցինք Բելգիա :
Ի ՞ նչ նախագծեր ունեք Հայաստանում ու Բելգիայում : - Հայաստանում երկու տարի աշխատել եմ Երևանի ճարտարապետաշինարարական ինստիտուտն ավարտելուց անմիջապես հետո : Դասախոսներիցս մեկը ՝ Մուշեղ Հովհաննիսյանը , փոքր ընկերություն ուներ , որ կոչվում էր « Կենտրոն ՍՊԸ » և նա հրավիրեց ինձ ու համակուրսեցուս աշխատելու իր հետ : Այդ տարիներին փոքր նախագծեր էին արվում , որովհետև Հայաստանում արդեն ֆինանսական խնդիրներ կային , իսկ հետո հաջորդեցին ծանր տարիները` երկրաշարժը , արցախյան պատերազմը ... Այդ տարիներին նոր ձևավորվում էր մանր և միջին բիզնեսը , և մարդիկ տան առաջին հարկի տակ տեղակայված նկուղները դարձնում էին խանութներ : Անհրաժեշտ էր լինում մուտքեր բացել , աստիճաններ նախագծել և այլն : Իսկ Բելգիայում 2001 թ . լեզուն սովորելուց և դիպլոմս իրենց կրթությանը համարժեք դարձնելուց հետո որոշում կայացվեց , որ ես պետք է սովորեմ երրորդից հինգերորդ կուրսերում : Իսկ որպես անհատ ձեռներեց աշխատելու համար պետք է պարտադիր երկու տարվա աշխատանքային փորձ ունենայի տաս տարվա ստաժ ունեցող վարպետի մոտ : Բելգիայում հիմնականում համագործակցել եմ մի քանի ճարտարապետական ընկերությունների հետ , աշխատել ենք խմբով , իսկ սեփական նախագծերս հիմնականում տների , վիլլաների , դպրոցների , ծերանոցների ու վերակառուցումների նախագծեր էին : Հիմա աշխատում եմ OSK-AR Architecten բյուրոյում , որտեղ 16 գծագրողներ ու ճարտարապետներ աշխատում են տարբեր նախագծերի վրա :
Ըստ Ձեզ ՝ ո ՞ րն է քաղաքային միջավայրում պատմական շենքերի պահպանման օպտիմալ եղանակը : - Ամբողջ աշխարհում գրեթե աքսիոմի նման երևույթ է , որ խոշոր քաղաքների պատմական կենտրոնները պահպանվում են օրիգինալ վիճակում , որքանով դա հնարավոր է : Բելգիայում , օրինակ , պատմական նշանակության շինությունների լուսամուտների դրսի հատվածը պահպանվում է , իսկ ներսից տեղադրվում են նոր լուսամուտներ : Այսպես լուծվում են հինը պահպանելու , ինչպես նաև իզոլացման և էներգախնայողության հարցերը : Հալլե քաղաքում , որտեղ ես ապրում եմ , ցանկացած պատմական արժեք ունեցող շինության , չեմ ասում հուշարձանի , վրա փակցված է նշան , որը զգուշացնում է ՝ շենքը վերակառուցելիս պետք է անպայման պահպանվի օրիգինալ վիճակը : Ըստ իս ՝ դա ճիշտ մոտեցում է , որովհետև ամեն մի պատմական շենք կամ հուշարձան քաղաքին յուրօրինակ համ ու հոտ է հաղորդում : Իսկ քանդելով ու ոչնչացնելով հինը ՝ կորցնում ես ինքնությանդ մի մասնիկը : Ես այս երևույթը կես կատակ , կես լուրջ անվանում եմ անվստահ կանանց