Կանի այս կառույցն անմիջապես դիտորդին ասում է իր ասելիքը , « համոզում » բառի լայն իմաստով ու լռում ... Իսկ ցանկացած լուռ ճարտարապետություն իր հիմքում խորը փիլիսոփայություն է կրում : Ու այդ փիլիսոփայությունը դրվում է ո ՛ չ միստիկայի , ո ՛ չ էսթետիկ պատկերավորման ու ո ՛ չ էլ որևէ բան « գոչելու », այլ ասելիքն ու տեսանելին զգայական մակարդակում մատուցելու նկատառումներով :

Ինքը ՝ Կանը , մեջբերում էր . « Ֆորման բնության գիտակցումն է ՝ կազմված անբաժան էլեմենտներից . ֆորման չունի ոչ ձև , ոչ ՝ չափ : Այն նախորդում է նախագծին : Նախագիծն այն է , ինչը ցույց է տալիս ֆորմայի սուբյեկտիվությունը : Այն նախագծողին պատկանող հանգամանալից ակտ է ՝ նախատեսվող գումարը , տարածքը , հաճախորդը , գիտելիքի չափը : Ֆորման ոչ մի կապ չունի այդ պայմանների հետ :

Ըստ Կանի գաղափարախոսության ՝ կառույցի ստեղծումը պետք է սկսվի անչափելիից և նախագծման գործընթացում , չափելիի միջով անցնելով , կրկին վերածվի անչափելիի : « Անչափելին » օբյեկտի հոգեբանական բնույթն է : Ճարտարապետը պետք է հայտնաբերի այն , ոչ թե հորինի ինչ-որ որակ , ապա օժտի շենքը դրանով : Այսպիսով , Կանը ինքն իրեն միշտ հարց է տալիս . « Ինչ է այս տարածքը ցանկանում լինել » և ի ՞ նչ պետք է այն