-Լուիզա, ինչպե՞ս ես ընդունվել:
Մինչև 2013թ. ես սովորում էի МАРХИ-
ում: 2 տարի աշխատել եմ շինարարական
կազմակերպությունում: Դրանից հետո միայն
հասկացա, որ ուզում եմ սովորել և աշխատել
Ամերիկայում: SCI-Arc–ին ես ծանոթ էի դեռ
ուսանողական տարիներից, այն շատ հայտնի է
ճարտարապետական հանրության շրջանում: Ես
դիմել էի ևս երկու համալսարան Կալիֆորնիայում՝
Woodbury University և UCLA: Ինձ ընդունեցին
բոլորը և նույնիսկ կրթաթոշակ առաջարկեցին,
բայց ես նախընտրեցի SCI-Arc-ը, չնայած այնտեղ
կրթաթոշակ չէին տալիս:
Սա շատ վառ, փորձարարական համալսարան
է, որտեղ սովորեցնում են մտածել մասշտաբային
և ճարտարապետական ստանդարտներից
դուրս: Սա МАРХИ-ի հակապատկերն է։
Ընդունելության համար հարկավոր էր հանձնել
փաստաթղթեր՝ պորտֆոլիո, լեզվի իմացությունը
հաստատող քննություն (ես հանձնեցի TOEFL),
մինչև 3 երաշխավորագիր դասախոսներից ու
աշխատանքի վայրից, մոտիվացիոն նամակ։ SCI-
Arc -ում կար ևս մեկ լրացուցիչ քննություն GRE
(Graduate Record Examinations)՝ նախատեսված
անգլախոսների համար։ Այն ստուգում է
տրամաբանական մտածողությունը և արագ
կողմնորոշվելու ունակությունը։ Սա բավականին
բարդ քննություն է և չունի անցողիկ շեմ։
Եթե МАРХИ-ն կիրառական
ճարտարապետության, արվեստի մասին է, ապա
SCI-Arc-ը դպրոց է երազողների ու փիլիսոփաների
համար։ Հասարակ մարդը դժվար թե
ճարտարապետություն համարի այն, ինչով մենք
այնտեղ զբաղվում ենք, նախագծերն արվեստի ու
փորձարարության սահմանագծին են։ Դպրոցը
նման է լաբորատորիայի:
-Ինպիսի՞ն է դպրոցը:
SCI-Arc-ը գտնվում է արդյունաբերական
շրջանում, որը հիմա Art District է կոչվում։
Սա նորաձև թաղամաս է, որտեղ շատ կան
նկարիչներ և քանդակագործներ։ Շենքն ինքնին
մի մեծ բեռնաթափման արտադրամաս է՝ նման
երկար տուփի։ Եթե ուսանողին հարկավոր է
մասնաշենքի մյուս մաս հասնել, ապա նա պետք
է երկար անցնի ուղիղ ու ձգված միջանցքով՝
միաժամանակ հետևելով, թե ինչ է կատարվում
համալսարանում։ Անցնելով մի հատվածից մյուսը՝
կարելի է ականատես լինել ամբողջ ներքին
կյանքին: Աչքի առաջ հայտնվում են նախագծերի
պաշտպանություններ, շնորհանդեսներ ու այլ
ստեղծագործական գործընթացներ։
-Ինչպիսի՞ն է օրակարգը:
SCI-Arc-ի համար օրակարգ ասվածը
բարդ հասկացություն է։ Իհարկե, կան
հստակ դասաժամեր, օրը մոտ երեք ժամ։
Նաև կա ընդմիջում ու ազատ այցելության
դասախոսություններ: Բոլոր ուսանողներն իրենց
ժամանակի մեծ մասն անցկացնում են դպրոցում,
և ոչ մի օր դպրոցը չի դատարկվում : Անգամ
կիրակի օրերին՝ առավոտյան 4-ին, հաստատ մի
քանիսը ներսում աշխատում են: Դա նրանից չի, որ
կաղում է կազմակերպվածությունը, այլ որովհետև
կատարելագործմանը սահման չկա: Մենք բոլորս
այստեղ ենք նստում, մտածում, մոդելավորում,
ռենդերներ անում, իսկ եթե նախագծերի
հանձնման շրջան է, դպրոցն ընդհանրապես
չի քնում: Ես այդպես երեք օր անցկացրի
մասնաշենքում: Ընդհանրապես դուրս չէի գալիս և
քնում էի օրական երկու ժամ մեքենայի մեջ, մինչև
պատրաստ կլինեին նախագծիս ռենդերները:
Առանց