Ի զարմանս մեզ ՝ մեկ ժամ անց ստացանք Զեքեյանի շատ հուզիչ պատասխան նամակը : Ես հույս ունեմ ՝ մի օր , երբ մեր նախաձեռնությունը վերջնական հաղթական ավարտին հասնի , այդ նամակը կհրապարակվի : Այս պահին միայն մի բան կասեմ , այդ նամակից պարզ էր , որ շենքը վարձակալության չի տրվելու : Դա մեր առաջին հաղթանակն եմ համարում : Շատ լուրջ խնդիր էր նաև Մխիթարյան հայրերի , վանականների թերահավատ վերաբերմունքը մեր գործին : Երբ մենք աշխատանքային հարցերով այցելում էինք միաբանություն , համատարած թերահավատություն էր , ինչը ինչ-որ տեղ արդարացված էր , որովետև մեզնից առաջ էլ եղել էին մարդիկ , ովքեր ցանկացել էին որևէ բան անել , բայց այդպես էլ ցանկությունից այն կողմ ոչինչ չէր արվել : Բարեբախտաբար , այսօր կոտրվել է նաև այդ սառույցը , ու մենք մեր քայլերը և աշխատանքները քննարկում ենք անմիջապես Լևոն Զեքեյանի հետ , ով , կարելի է ասել , միանձնյա է որոշումներ կատարում միաբանությունում : Ինչ վերաբերում է ներկայիս խնդիրներին , ասեմ , որ ներկայում համար մեկ խնդիրը վերջապես հասկանալն է , թե շենքն ինչ պետք է դառնա վերակառուցումից հետո ՝ դպրո ՞ ց , որին հակված ենք մենք , որովհետև այն կարող է կրկին հրաշալի կրթօջախ դառնալ Եվրոպայի սրտում , որտեղ շա ՜ տ կուզեմ ՝ սովորեն նաև իմ երեխաները , թե ՞ մշակութային կենտրոն , ինչպես պատկերացնում է Զեքյանը ՝ մեկնաբանելով , որ դպրոցի վերաբացումից հետո հայ երիտասարդներն այնտեղ կսովորեն , հետո կմնան Եվրոպայում ՝ բարձրագույն ուսումը շարունակելու ու այդպես էլ հայրենիք չեն վերադառնա : Այնուամենայնիվ , ինչ էլ որ լինի , մեզ համար ներկայում շենքը ՝ որպես Եվրոպայում հայկական կենտրոն պահելն է : Ասեմ , որ մենք նոյեմբերին Երևանում պատիվ ունեցանք հանդիպելու Զեքյանին : Փետրվարին Վենետիկում լինելու է մեծ քննարկում , որին անպայման մասնակցելու եմ նաև ես : Հուսով եմ ՝ այդ հանդիպման ժամանակ էլ կհստակեցվի կառույցի հետագա ճակատագիրը :