3 . Ճարտարիքային
# միտք
Ասում են , որ ճարտարապետությունը մեծահասակ մարդկանց մասնագիտություն է ։ Սակայն ինչպես ցանկացած ընդհանրացված դատողություն , այս մեկին էլ պետք է վերաբերվել կասկածով և քննադատաբար ։
Անշուշտ , ճարտարապետությունը բազմակողմ և բարդ մասնագիտություն է , և տարիների փորձը անհրաժեշտ է , քանի որ ոչ մի կրթական ծրագիր չի կարող ծանոթացնել բոլոր նրբություններին , ռիսկերին , հնարավոր իրավիճակներին , ու սա վերաբերում է ոչ թե ընդհանրապես նախագծելուն , այլ ինքնուրույն պատասխանատու ստեղծագործական աշխատանքին ։ Բայց վերջին տարիների տեղեկատվական տեխնոլոգիաների և շինարարական արդյունաբերության հեղափոխական զարգացումը չէր կարող չանդրադառնալ նաև ճարտարապետական գործունեության վրա ։ Նախագծման գործիքները փոխվել են , հեռանկարներ և ուրիշ պատկերներ գծելու ու մշակելու համար անհրաժեշտ տախտակ-թուղթ-քանոններին փոխարինել են վիրտուալ իրականություն ստեղծող թվային գործիքները , և եթե նախկինում աշխատանքային գծագրերի փաթեթը պատրաստվում էր ամիսներ շարունակ տասնյակ մարդկանց կողմից , այսօր այդ ժամանակը և մարդկային ռեսուրսները չկան և պետք էլ չեն ։ Բնականաբար , նույնիսկ դպրոցականները ավելի վարժ են տիրապետում թվային տեխնիկային , քան մեծահասակները ։ Փոխվել են նաև գործավարության և ձեռնարկատիրության սկզբունքները , և եթե առաջ նախագծային կազմակերպությունները բարդ կառավարման օղակներով և բազմաթիվ աշխատակիցներով ծանրաքաշ հիմնարկներ էին , այսօր նույնիսկ 2-3 հոգանոց ընկերությունները կարող են բավականին մեծ ծավալի աշխատանք կատարել ։
Այս տողերը կարդացողների մոտ տպավորություն կստեղծվի , որ իմ պատկերացմամբ ճարտարապետությունը սահմանափակվում է զուտ գծագրական տեխնիկական խնդիրներով ։ Իհարկե , այդպես չէ , համոզված եմ , որ սեփական ստեղծագործական ուղին գտնելու , որոշակի սկզբունքներ հասկանալու համար մեծ փորձն ու տարիների տաժանագույն աշխատանքը իսկապես անհրաժեշտ են , բացի դրանից , ինչպես մի զրույցում նկատեց մեծարգո ճարտարապետ Միսակ Խոստիկյանը , ճարտարապետությունը պետք է անել առանց շտապելու , կանգ առնելով , բայց ժամանակակից կյանքի արագությունը նման հնարավորություն չի թողնում ։
Իրականությունը չտեսնելը ինքնախաբեություն է ։ Այսօր մասնագիտական դաշտում աշխատում են երիտասարդ ճարտարապետներ , նորավարտ , երբեմն նույնիսկ ուսանող , որոնք արդեն ինքնուրույն պատվերներ են կատարում , նախագծում և կառուցում են , հիմնականում ինտերիերների ձևավորումներ , բայց նաև կառույցներ ամբողջությամբ ։ Այս ակնարկում չեմ անդրադառնում արդյունքին , որակին , պետք է գործեն հատուկ պետական կառավարման գործիքներ , որոնք արտոնագրման և վերահսկման տարբեր մեթոդներով կսահմանեն երաշխավորված որակի և անվտանգության պահանջները , սակայն ակնհայտ է , որ ժամանակակից աշխարհում զուտ տարիքային շեմը չի կարող հանդիսանալ որակավորման չափանիշ ։
Երիտասարդացել են նաև պատվիրատուները . մի կողմից ՝ այսօր շատ են 20-30 տարեկան մարդիկ , ովքեր , լինելով առաջատար մասնագետներ տնտեսության արդի բնագավառներում , բավական միջոցներ են վաստակում , օրինակ , առանձնատներ կառուցելու համար ։ Մյուս կողմից ՝ կորպորատիվ պատվիրատուների ցանկում կան բազմաթիվ կազմակերպություններ , որոնք հիմնադրված են և ղեկավարվում են երիտասարդների կողմից ։ Եվ համապատասխանաբար , այս պատվիրատուներին ավելի հեշտ է ընդհանուր լեզու գտնել հասակակիցների հետ ։
« ճարտարապետությունը պետք է անել առանց շտապելու , կանգ առնելով , բայց ժամանակակից կյանքի արագությունը նման հնարավորություն չի թողնում ։»