seçemiyorsun , sokakta hiçbir lamba yanmıyor . Tedirgin olma , yukarıdaki otobüs durağına kadar sana eşlik edeceğim . Mahalle terk edilmiş gibi , az ilerideki gecekondu görünümündeki evden dumanlar yükseliyor . Yaklaşıyor ve dumanın kokusunu alıyorsun . Odun . Çam ağaçları görünmeye başlıyor sol tarafta . Kozalaklar çocukluğundan imajlar sunuyor zihnine . Nefes alıyorsun . Caddeye vardın . Şimdi metal direkleri olan durağı görüyorsun , camekanlı ve ıssız . Otobüslerin geliş saatlerini gösteren ekran çalışmıyor . Karanlık . Nefes alıyorsun .
…
Üzerime bir titreklik geldi ve yürümeye devam ettim cadde boyunca . Nefes aldım , verdim . Arabalar gördüm , caddenin karşısındaki görkemli yapıyı , kapıları kapalı esnaf dükkanlarını . Siyasi parti reklamları gördüm . Boyumu aşan noktalarda bayrakları , terk edilmiş paçavralar , sallanıyordu rüzgarda . Soğuk oldu . Issızlaştı etraf , ben yürümeyi sürdürdükçe . Daha fazla devam edemedim ve oturduğum apartmana gerisingeri ...
Özne ben miydim o- düşünen ? Yanımda bana komut veren kimdi ? Peki ya bu düşünümün ve ansızın sonlanan akışın nesnesi neydi ?
19