“ Çağdaş’’ Bir Meditasyon
“ Çağdaş’’ Bir Meditasyon
Emre Akaltın
Meditation: early 13c.,“ discourse on a subject,” from
L. meditationem( nom. meditatio), from meditatus, pp. of meditari“ to meditate, to think over, consider,”
18
Hişşt, sakın ses çıkarma. Her yeri kutsal mekanın haline getirebilirsin. Kendinle kal. Budist tapınağında olmana gerek yok. Mum? Olmasa da olur. Sen sadece odanın içini süz gözlerinle, sokağın pencerenden içeri gelen tınılarını işitebildiğin kadar işit. Kahveyse kahve, sigaraysa sigara, her neyse tüketmekten zevk aldığın onları kullanmaya devam et. Ama çıt çıkarma. Kendinle kal. Büyük ritüeller gerekmiyor. Sadece masa ve sandalye. Ve sen.
Zihnin, tüm evrenle bütünleşiyor. Sakın yadsıma. Avcı toplayıcı gri adamlardan, memesini yavrusuna açmış sarı sarı ışıyan kadınlara kadar. Böyle bir düzlemde yer alıyor zihnin. Hareket halinde her an. Şu anki sosyal gerçekliğini, yaşadığın mahalleyi, ülkeyi unut. Sadece masa ve sandalye. Ya da şu anda olduğu gibi sehpa ve kanepe.
Dur. Sen durduğunda muhtemelen iki şey meydana gelir: ya sokaktasındır ve hayat sana rağmen – ya da bilincinle birlikte – akmaya devam eder ya da evindesindir ve bilincin pencerenden sokağa doğru akmaya başlar.
Şu anda evindesin. Gece. Kahveni içtin, bitti. Bir sigara daha yakmayacaksın bir süre için. Müzik çalmıyor, mum yok. Sarı bir çalışma lambası yanıyor; odada başka herhangi bir ışık yok. Kontrol ediyorsun telefonun sessizde mi diye, sessiz konumuna alıyorsun sakince. Yadırganacak bir şey yok. Birazdan dışarı çıkacağız ve sen gördüklerini buraya yazacaksın. Sesinin tonuna bakmadan, ifadelerini yargılamadan yürümeye devam edeceksin.
Adımını attığında demir kapıdasın. Bir süre, her defasında açıldığı tarafı şaşırdığın demir çit kapı. Tek dokunuşla açıyorsun onu ve apartmandan uzaklaşmaya, sokağın yukarı uzanan yokuşunu çıkmaya başlıyorsun. Etrafta çöp birikintileri var, sokakta hiçbir konteynır yok. Kediler var, renklerini