havuzuma . Değildim ben tek tutsağı bu hikayenin , günler , aylar geçirmişti orman labirentinde eriyen bir mumun dibi kadar kalan umuduyla mücadele verirken . Ses telleri kulak zarımı okşadıkça çözüldüm , çözüldükçe ısındım . Göz kapağı aralayan öpücüğümle el ele gelen gerçeklik rüyayı söndürmüştü . Paraşütün bir rolü kalmamıştı artık bu yere inme serüveninde , hangi yöne savrulurlarsa savrunsunlar onlar bumerang gibi dönüp yine ve yine toprağa basacak , dururken uçacak , gözleri kapalıyken seyredeceklerdi .
14